De komst van de tijd
Pierre Bergounioux

Het is de kroniek van een familie die sinds mensenheugenis in de onherbergzame hoogten van het Massif Du Cantal woont. (Dat ligt in de Auvergne heb ik begrepen. Ik ben er nooit geweest) De omgeving, stug en hard voor de bewoners die ervan moeten leven, laat zijn sporen na in de mensen.
De centrale persoon in dit boek is Miëtte. (in het Frans is de titel : Miëtte) Zij trouwt met Pierre, en samen krijgen ze twee dochters en twee zonen.

Het leven verloopt maar op een manier: de oudste zoon, Baptiste, krijgt het huis en de stilzwijgende opdracht het boerenleven voort te zetten. De jongste zoon, Adrien, moet maar zien. Hij trekt naar Parijs en komt pas 40 jaar later terug, als zijn broer begraven wordt. De oudste dochter trouwt en blijft in de buurt van haar ouders, al woont ze bij de schoonfamilie. De jongste dochter verlaat het huis, wordt onderwijzeres, en blijft ongetrouwd. Als haar werkzaam leven er op zit, komt ook zij terug.
Het verhaal van de familie wordt verteld door iemand die waarschijnlijk een schoonzoon van Baptiste, maar echt duidelijk wordt dat nergens gezegd. Het is niet zijn eigen verhaal, hij staat aan de zijlijn, hij is buitenstaander. Maar zoals langzaam de moderne tijd wordt geaccepteerd, omdat het onontkoombaar is, zo wordt ook de nieuwe aanwas van de familie, die van buiten komt, geaccepteerd. De tijd verandert. Er is niets tegen te doen.

Bergounioux hanteert een prachtige omtrekkende manier van vertellen, waarmee ik bedoel dat hij indirect vertelt. Niet recht voor zijn raap, maar tussen de regels en zinnen door, een sfeer creërend die zelfs mij, verstokte huismus, doet verlangen daar ook te zijn, in die bergen..

ISBN 9028250409 | Paperback | 160 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | 2005
Vertaler: Marianne Kaas

© Marjo, september 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: