Nicky Pellegrino
Caffè Amore
Op een dag vertrekt hij naar Rome en ook al vindt ze de jongen maar niets, Maria kijkt wel op naar zijn beslissing. Ze gaat werken in het plaatselijke café maar eigenlijk zou ze ook wel naar Rome willen gaan, de bruisende stad willen leren kennen, kunstwerken in het echt zien. Niemand weet van haar plan en ze laat iedereen dan ook verbouwereerd achter als ze de deur van haar ouderlijk huis achter zich sluit om bij het krieken van de dag te vertrekken, haar nieuwe en spannende leven tegemoet.
Helaas komt ze zwanger terug. Haar familie is kapot van de schande, want er is in geen velden of wegen een vader te bespeuren. Marco wordt de zondebok en beide vaders gaan hem uit Rome terugsleuren om hem in een huwelijk te dwingen met het meisje dat hij “onteerd” heeft. Marco heeft er allemaal niets mee te maken, maar heeft niet veel keus ...
Chiara wordt geboren en ook al is het huwelijk niet erg gelukkig, Maria kan er wel min of meer mee leven. Ze kan in het café blijven werken, werk dat ze graag en goed doet en het voorziet hen van wat extra inkomsten. Intussen is haar zusje groen van jaloezie omdat ze de man van haar dromen ingepikt ziet. Ze probeert die te verleiden, maar Marco weet dat er narigheid van komt en houdt het bij één stomend moment. Dus flapt Rosaria eruit dat haar grote zus wel erg bevriend is geraakt met de kunstenaar die het café komt opknappen. Marco slaat helemaal op hol, geeft zijn vrouw een flink pak rammel en veroorzaakt daardoor de definitieve breuk tussen Maria Domenica en haar geboortedorp.
Jaren later, na de dood van haar moeder, probeert Chiara haar roots te achterhalen en dat loopt niet helemaal van een leien dakje …
Dit nogal typische verhaal in een even typische setting leest lekker weg, maar veel meer dan dat valt er niet over te zeggen. Er zitten een paar erg boeiende personages in het boek maar ze krijgen in het verhaal niet alle ruimte om zich te ontplooien. Zo mooi als Maria Domenica is neergezet, zo slordig klost Chiara over het toneel. Haar derde deel is uiterst voorspelbaar en zijzelf uiteindelijk ook. Natuurlijk moet ze vallen voor de charmes van haar vanzelfsprekend egoïstische neef Paolo en natuurlijk draait die relatie op niets uit maar komt er iets veel beters voor in de plaats.
De Italiaanse sfeer is warm en authentiek maar je krijgt als lezer net iets te veel Italiaanse termen naar je hoofd geslingerd. Netjes schuingedrukt, zodat ze voldoende opvallen, maar nergens uitgelegd. De meeste ervan zijn best vertaalbaar dus het is een beetje zonde dat ze er zo in zijn blijven staan. Eerst dacht ik dat het aan de vertaling lag, maar toen bleek de oorspronkelijke tekst in het Engels, dus die bleek in hetzelfde bedje ziek. Mij lijkt het onnodig en ze dragen amper bij tot extra diepte. Een termpje hier of daar stoort niet, een leuke aanspreking of een typisch gerecht, maar meer hoeft dat niet te zijn. Overigens is canneloni ook wel in het Nederlands begrijpelijk, dat hoeft voor mij niet scheef in de tekst te staan zodat mijn aandacht erachter blijft haken. Verder is de schrijfstijl vrij vlak waardoor het boek wel een leuk tussendoortje was maar niet het heerlijke dessert waar je als lezer toch steeds op hoopt.
ISBN 9032511181 | Other Formats | 336 pagina's | Uitgeverij De Kern | augustus 2009
Vertaald door Milly Clifford
© Elvira, juni 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
