Myra Römer
Verhalen van Fita
De eerste verhalen gaan over Bea en Fita, twee zussen die wonen in Curaçao rond 1950. Zij zijn jonge kinderen die griezelen van de (volks)verhalen over o.a. het grijze mannetje dat ’s nachts kinderen weghaalt en opeet. Op een dag blijken er een kind verdwenen te zijn en de dag daarop wéér een kind. Dat doet het grijze mannetje fluisteren de kinderen onder elkaar, hoe dicht ze bij de waarheid zitten beseffen ze niet...
Ik wilde het lokaal uitlopen, maar de directrice hield mij tegen. De rustige agent, die ook in het grijze mannetje geloofde, vroeg of ik de nieuwe zou herkennen van een foto. Ik kreeg het warm. ‘Natuurlijk meneer,’ antwoordde ik, en ik moest weer mee naar de kamer van de directrice. Mijn vader werd opgebeld. De non zette een glas met ijskoud water voor me op het bureau. De ijsklontjes dansten.
Mijn vader kwam. Hij keek ernstig, boog zich voorover naar mij, drukte een kus op mijn voorhoofd en fluisterde in mijn oor: ‘Bolle.’ ik wist zeker dat hij mijn vader was, want het grijze mannetje kon mijn koosnaampje niet kennen.
Een ander verhaal gaat over de logeerpartij bij tantan (tante) Karlita. Bea en Fita vinden het griezelig spannend want tantan weet veel van geesten. Haar huis was volgestouwd met oude, krakkemikkige meubels en heiligenbeelden. Overal branden kaarsen om de geesten te weren. Tantan laat hun bidprentjes zien en bij elk bidprentje heeft ze en verhaal. Bij de een heeft ze van de foto de mond afgeplakt omdat de vrouw zo loog, bij de ander heeft ze de handen afgeknipt want bij hem zaten z’n handen zo los. En zo vertelt ze van elke persoon de eigenaardigheid. Voor het slapen gaan moeten de meisjes allerlei rituele handelingen verrichten om de geesten weg te houden en dan kunnen ze eindelijk gaan slapen, maar van slapen komt niet veel…
‘ Tantan, die ene heilige is omgevallen. Zal ik die maar rechtop zetten?’ Mijn hand was al bij het beeld.
’Om de duivelse drommel niet, Fita. Ik heb haar gestraft.’ ‘Hoezo gestraft, tantan?’
‘Dat is de heilige Apollonia; die had moeten zorgen dat ik geen tandpijn kreeg. Ze heeft verzaakt, ondanks alle kruidnagels die ik bij haar heb gelegd.
De verhalen zijn leuk en geven een goed beeld van Fita en haar familie, de vele feesten die gegeven worden die bijna altijd uitdraaien op ruzie waarna alles weer bijgelegd wordt en dat is weer een aanleiding om een feest te geven!
De verhalen gaan aanvankelijk over de vriendjes en vriendinnetjes, het geitje dat Fita meeneemt, de roddels in de familie die nauwelijks begrepen worden enz.
Als Fita wat ouder wordt beleven we haar eerste schooldag mee op de middelbare school. We lezen over het ontdekken van haar lichaam en de verwarde gevoelend die erbij horen, over de vernedering die ze voelde toen haar moeder in groot gezelschap riep dat ze wel aan een beha toe was. Hoe haar favoriete tante Rosa haar meeneemt om mooie beha’s te kopen nadat ze de ouderwetse gevallen gezien had die Fita’s moeder gekocht had.
Omzichtig pakte ik twee platte kartonnen doosjes uit het tasje. […]Ik maakte de doosjes een voor een open en haalde de beha’s eruit. Het waren kleine kanten beha’s maatje A, die je zowel met bandjes als strapless kon dragen, de ene wit en de andere huidkleurig. Pa, die intussen ook bij de tafel was komen staan, zei: ‘Mijn Bolle wordt nu echt een grote meid. Een grote mooie meid. En mooie meiden hebben mooie zaken! Vaarwel Bolle,welkom schone!’
En dan… zijn we ineens vijftig jaar verder. Fita en Bea bezoeken een café en halen herinneringen op aan een gebeurtenis dat zich vijftig jaar daarvoor had plaatsgevonden, een moord uit wraak. En dan… houden ineens de verhalen over Fita op en volgen er diverse andere verhalen.
Het begin van het boek leest prettig weg, de verhalen en de taal worden steeds volwassener naarmate Fita volwassener wordt. Ik vond wel erg storend dat deze verhalen over haar ineens stoppen en een paar andere verhalen toegevoegd worden. Ik heb teruggebladerd om te kijken of ik een verhaal gemist had want de overgang was erg abrupt. Het boekje is prettig leesbaar. Het is een leuk tussendoorboek maar niet een boek dat je bijblijft.
Verhalen van Fita is het debuut van Myra Römer.
ISBN 9045005794 | Paperback | 253 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | januari 2005
© Dettie, maart 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
