Minke Douwesz
Weg
Na tien jaar komt het tweede boek van Minke Douwesz uit. Uiterlijk zijn er veel overeenkomsten: ook een kort-maar-krachtige titel. Het gebruikte papier is wederom van dat zachte dunne papier, en het is ook een lijvige roman: 577 pagina's. Verder, al doet het helemaal niets ter zake, is het hoofdpersonage opnieuw een lesbienne, niet dezelfde persoon overigens. Het verhaal gaat deze keer niet over het aangaan van een nieuwe relatie, maar over het einde daarvan...
Edith is een bijna veertigjarige gynaecoloog. Naast haar werk is ze bezig een proefschrift te schrijven over anorexia nervosa en het verband met seksualiteit.
Het valt allemaal niet mee, en dan heeft ze ook nog een boerderijtje buiten de stad dat aandacht vereist, waar ze zo'n zeven jaar samenwoont met Norma, ooit lerares, nu afgekeurd. Ook de teckel Lodewijk en de twee poezen, plus buiten twee ezels, vereisen aandacht.
Al een tijdje gaat het niet goed meer tussen haar en Norma, en ineens is ze het beu: ze maakt het uit en omdat het huis haar eigendom is, vraagt ze Norma te verhuizen. Dan begint het gedonder: Norma wil niet weg, ze wil niet accepteren dat het voorbij is, en Edith kan die problemen er eigenlijk allemaal niet bijhebben. Een soort koude oorlog volgt, waarbij Norma zo haatdragend wordt dat Edith zich niet meer veilig voelt in haar eigen huis. Maar dat moet ze niet accepteren, vindt ze. Ze wordt heen en weer geslingerd: kan ze haar ex-partner zomaar zonder cent op straat zetten na al die jaren? Ze heeft in beter tijden inderdaad gesproken over een huwelijk, zoals Norma haar aan de voeten werpt. Mag ze een nieuw leven voor zichzelf opeisen ten koste van een ander? De liefde is immers echt over en uit.
De tijd waarin zich dit alles afspeelt is door het opnemen van de moord op Pim Fortuyn, met daaropvolgend de verkiezingen, terug te brengen tot de maanden tussen april en juli 2002. Als Douwesz deze achtergrond meer uitgewerkt had, dan had dat belangrijk kunnen zijn, maar daar heeft ze niet voor gekozen. Het gaat vooral om de moeilijkheid van het beëindigen van een relatie, over het onvermogen van vroegere geliefden om er een fatsoenlijk eind aan te maken.
Er zit een dreiging in het boek die niet waargemaakt wordt. Als bijvoorbeeld Norma zich in een telefoongesprek hatelijk opstelt en Edith de hoorn erop gooit, schrik je net als Edith zelf op als even later weer de stilte verbroken wordt door telefoongerinkel. Maar het boek is geen thriller, en dus is het gewoon een onschuldige derde die belt.
Zulke situaties zijn er vaker: Als Norma weer akelige opmerkingen heeft gemaakt, maakt Edith zich zorgen om de grote hoeveelheid spaargeld die op een gezamenlijke rekening staat, en ze haalt een formulier bij de bank, maar vervolgens gebeurt daar niets meer mee. Ook de brand bij de buren: is dat wel zuivere koffie? En die lekke banden?
Maar zoals gezegd: het zijn losse eindjes, het doet er niet toe. Maar wat dan weer wel uitgesponnen wordt is het onderwerp van haar proefschrift, en dat blijft eveneens hangen. Daar stelt Minke Douwesz wat teleur: dit had ofwel uitgebreider gemogen, of juist minder.
Ik heb genoten van de vele uren die ik met dit boek heb doorgebracht - de sfeer is ondanks het onderwerp gezellig huiselijk - maar het evenaart niet haar eersteling.
Toch hoeven we hopelijk niet weer tien jaar te wachten...
ISBN 9789028241152 | Paperback | 577 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | april 2009
© Marjo, 07 mei 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
