Mensje van Keulen
Olifanten op een web
Mensje van Keulen schrijft heel vlot, en voor iedereen die een dierbaar familielid heeft moeten laten gaan, is het heel herkenbaar. De moeder was een bezige bij, altijd in de weer, en niet voor zichzelf maar altijd voor een ander. Ze had diverse werkhuizen waar ze haar gezin mee draaiende hield.
Er was een echtgenoot tot die na tweeëntwintig jaar bij haar wegging. Hij hield het steeds met andere vrouwen en hing de vrolijke Frans uit met de huishoudcenten. Eenmaal gescheiden hertrouwde hij al snel, met een vrouw die ook heel graag de schijn ophield naar buiten toe, en dat kostte meer dan hij verdienen kon. Mensje had geen medelijden toen ze zag dat ze hem beroofde.
Moeder was in Spanje toen ze stierf, aan het logeren bij de andere dochter. Ze moet dus naar Nederland gevlogen worden. Samen met haar broer regelt Mensje de crematie, en later ruimen ze de spulletjes op. Mensje, haar broer en zus hadden een prima relatie met hun moeder, het verdriet is enorm. Maar, niet vreemd, ze heeft ook een bepaalde mate van boosheid in zich: waarom moest haar moeder altijd voor een ander in de weer zijn, en dacht ze niet aan zichzelf? Ze is boos op haar vader, en waarom heeft ze bepaalde vragen niet gesteld... en natuurlijk is ze boos op De Dood...
Olifanten op een web, de titel is ontleend aan een Spaans liedje. Een olifant zit op een web en het scheurt niet. Hij roept er een andere olifant bij, enzovoort... zolang het liedje duurt scheurt er niets... Het lied van de moeder van Mensje is uit.
ISBN 9045009455 | Hardcover | 253 pagina's | Uitgeverij Atlas | maart 2003
© Marjo, maart 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
