De laatste gasten
Mensje van Keulen

Florrie is na de dood van haar moeder, die ze nauwelijks gekend heeft, opgevoed door een tante. Deze Lena zat helemaal niet te wachten op een kind, en ze besteedde nauwelijks aandacht aan Florrie. Ze gebruikte haar als het zo uitkwam, maar verder moest Florrie het zelf maar uitzoeken.
Nu is ook Lena gestorven. Florrie is voortijds van school gegaan, en heeft haar tante verzorgd, op eenzelfde liefdeloze manier. Het was haar plicht. Dezelfde plicht laat haar de crematie verzorgen, maar ze nodigt niemand uit, laat zelfs niemand iets weten. Voorbij is deze periode, ze wil een nieuwe poging wagen om een fatsoenlijk en gelukkig leven te leiden.

Ze reageert op een advertentie, en komt zo in het pension van Alice terecht. Ze maakt er kennis met een uiteenlopende verzameling gasten, waarvan ieder zo zijn eigenaardigheden heeft. Het lijkt allemaal prima te gaan, maar het lijkt wel of Florrie de katalysator is van het kwaad. Na haar komst gebeuren er dingen die de stemming bederven...

Het verhaal van de gasten vormt de kern van het boek, maar het blijven eigenlijk losse verhalen die enigszins aaneen gebreid worden doordat Florrie die personen verzorgt en intermedieert. Het pension moet gesloten worden, maar eigenlijk was er al eerder een eind aan de idyllische sfeer. Als die voor de komst van Florrie al wel bestond. Misschien hield men toen alleen een schijn op, en heeft zij alleen maar de lont aangestoken. In die afloop komen de verhalen van de gasten bijeen, maar het meteen het einde. Er volgt nog wel een nawoord over wat er met Florrie gebeurt, maar dat lag ook in de lijn der verwachting, na de inleiding over wie en wat ze is.
Toch doet ze nauwelijks ter zake, is ze alleen de manier om het verhaal (de verhalen) te vertellen. Het kabbelt allemaal een beetje naar dat einde toe. Het gaat dan ook vooral om de karakters, maar er had wel wat meer drama in mogen zitten. Voor mij bleef het allemaal een beetje tam. Ik vind het geen sterk boek.

ISBN 9789045012292 | Paperback | 166 pagina's | Uitgeverij Atlas | januari 2007

© Marjo, oktober 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: