Megan Hunter

Toon alleen recensies op Leestafel van Megan Hunter in de categorie:
Megan Hunter op internet:

 

Het eind is ons begin Het eind is ons begin


‘Ik grom. Ik grom steeds meer, tot ik ontwaterd ben en een poel van mezelf langzaam uitdijt tot voorbij mijn tenen.’


Terwijl er nieuw leven ontstaat, dreigt de wereld te vergaan. Er is een enorme overstroming. De hoofdfiguur, een jonge vrouw, is uit Londen gevlucht met haar partner - R. - en enkele anderen. Op het moment dat ze in een ziekenhuis haar kind krijgt is R. er niet. Als hij komt, besluiten ze het kind Z. te noemen.
Ze moeten verder, het water stijgt nog steeds. Het vasteland zou in brand staan, maar of het echt zo is, weten ze niet. Informatie is minimaal.

Na verlies van huis en haard is er nog meer verlies. Van familieleden, van nieuwe vrienden, van zekerheden en veiligheid. Er is honger en angst. En de jongen groeit.


‘Ik eet meer dan nodig. Als ik dat niet doe drijf ik misschien weg. Alleen Z. houdt me op aarde, maar hij is nog zo licht.’


Het jonge gezin arriveert in een vluchtelingenkamp, waar R. het niet volhoudt.

‘Z. en ik kunnen wel tegen het kamp. Ik heb op een kostschool gezeten en Z. is zestien weken.’ Het water blijft komen, er is weer een ander kamp, en dan zegt men dat het water aan het zakken is. Kunnen ze weer naar huis? Wat is er over van de bewoonde wereld? Wat staat de overlevenden te wachten?


De liefde van een moeder en de ondergang van de wereld staan hier diametraal tegenover elkaar. Kan zij tegen alle verwachtingen in er in slagen haar kind een goede basis mee te geven?

Deze apocalyptische roman is minimalistisch geschreven. De 128 pagina’s zijn vaak maar voor de helft gevuld, zoveel witregels zijn er. Het verhaal bestaat uit fragmenten, opmerkingen en cursiefjes tekst die een oud bekend verhaal vertellen. Niet alleen qua vorm, ook wat stijl betreft is het onmiskenbaar: de schrijfster is een dichter.

De personages worden alleen aangeduid met een initiaal, hetgeen bevreemdend en afstandelijk werkt. De enige van wie bekend is waar de letter voor staat is het kind, dat dan ook de spil is waar alles om draait. Een kind biedt per definitie hoop op een toekomst. Ook al vergaat de wereld, als er kinderen zijn gaat het leven door. Voor een kind moet je zorgen, het is een houvast. Een kind weet niet hoe de wereld was, hoe het zou moeten zijn, hij is gewoon kind.

Megan Hunter (Manchester, 1984) woont in Cambridge met haar jonge gezin. Ze behaalde een bachelor Engelse Literatuur aan Sussex University en een onderzoeksmaster Engelse Literatuur, Kritiek en Cultuur aan Jesus College in Cambridge. Het eind is ons begin is haar romandebuut, en laat duidelijk haar achtergrond als dichter zien. Haar vondsten zijn niet altijd succesvol overigens, maar misschien is dat een kwestie van smaak:

‘Z. vindt het fijn als L. hem onder zijn oksels optilt, zodat zijn ronde buik naar buiten puilt als bij een monnik. Hij graaft zijn tenen in het zand en schijnt zijn glimlach in mij.’
‘De kasten geven zich steeds meer bloot.’
‘Zo dicht bij moed ben ik nooit eerder geweest.‘
‘Het barst hier van de muizen. Ze doen hun behoefte in onze besteklade, klein en bruin tussen het staal.’


ISBN 9789048835867 | Hardcover | 128 pagina's | Hollands Diep | mei 2017
Vertaald uit het Engels door Joris Vermeulen

© Marjo, 26 mei 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer: