Mensen in de zon
Marijke Schermer

‘Wie weet wat er in onze tijd nog staat te beginnen. Wie weet waar jullie naar op weg zijn! Je moet niet denken dan het klaar is. We zijn minder dan ten jaar verwijderd van een nieuwe eeuw. Er is wel een future. Let maar eens op.’
Ik hief mijn glas met de shiraz er in. ‘Op de toekomst, waar jullie vast een rol van betekenis in zullen spelen!’

Aan het woord is IJsbrandt Asscher, die een soort mentor is voor de vijf jongeren die zich graag in zijn gezelschap ophouden. Het is 1992.
Twintig jaar later belt IJsbrandt hen op: hij wil graag een ‘historische reconstructie’.
De laatste keer dat ze elkaar zagen waren ze allemaal veelbelovende kunstenaars. Max en Stella waren begenadigd beeldend kunstenaars, Vik zou grootste boeken schrijven, Leo zou een bekende concertpianist worden, en Clara was wiskundige.
Een ongeluk, waarbij een dode valt, maakt een einde aan hun vriendschap en hun levens gaan een richting op zoals het lot dat voor hen besloten heeft. Of hadden ze daar zelf meer de hand in gehad dan ze denken? Hadden ze het anders kunnen doen verlopen?

De uitnodiging laat ieder van hen terugdenken. Hun leven is nu zo anders: Leo is politicus, verschijnt vaak in het openbaar. Vik heeft welgeteld één boek op zijn naam staan dat ook nog geflopt is, én een boek onder schuilnaam dat het beter doet, maar dat hem het schaamrood op de kaken brengt. Clara geeft les en doet onderzoek aan de UVA. Max is de reclamewereld ingegaan en lijdt aan slapeloosheid.  Stella heeft eigenlijk als enige het succes gehad zoals IJsbrandt dat voorspelde, maar is haar kunst eigenlijk geen nep?
Er blijken geheimen te zijn, en onuitgesproken zaken leggen een druk op het verleden. Sommigen willen dat verleden laten rusten en hebben geen zin in de reünie. Anderen vinden het een kans om de waarheid boven tafel te halen.
Is het nodig vragen ze zich af? Is het niet beter om die ouwe koeien te laten liggen?

De betrokkenen vertellen om en om hun verhaal waarbij het langzaam duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. Voor de lezer dan. Of zij er zelf ook achter zullen komen?
‘Mensen in de zon’ is een psychologische roman met een filosofisch tintje. Haarscherp worden de relaties ontleed, en lees je hoe dromen tot een realiteit verworden die net iets anders is dan ze gedroomd hadden. Het is zoals het leven gaat, zoals we dat allemaal wel kennen, en het is knap dat Marijke Schermer dat in een boeiend verhaal heeft weten te verpakken.
Vooral de twist die het geheel op het eind krijgt vind ik pakkend en ik denk niet dat ik er iets mee verklap, want het gaat niet om de afloop, dit boek beschrijft het proces daar naar toe.

‘Dagboekschrijvers liegen altijd
En zo is het, fluistert hij.’

Marijke Schermer (1975) is toneelschrijver. Haar werk werd door verschillende gezelschappen gespeeld en is in meerdere talen vertaald. In 2009 ontving ze de Charlotte Köhlerprijs voor haar toneelwerk. Mensen in de zon is haar romandebuut.

ISBN 9789028260900 | Paperback | 201 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | november 2013

© Marjo, 27 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: