Koortsgloed
Marieke Groen

Moira Oblong, dertig, samenwonend met Koen, staat op het punt promotie te maken op haar werk bij een populair tijdschrift. Ze is én niet gelukkig én niet ongelukkig en wil er eerst nog een paar maanden tussenuit, om weer te kunnen voelen, zoals ze het zelf uitdrukt.
Ze vindt voor drie maanden een baantje als vrijwilligersbegeleidster bij een archeologisch project in Egypte. Al snel reist ze via Cairo naar Luxor. In de periode dat ze in Egypte verblijft, begeleidt ze verschillende groepen vrijwilligers die werken in het team van de Nederlandse archeoloog professor Van Backhuyzen (doctor Venbokhoisah), die op zoek is naar het graf van Siptah de Tweede, een farao die slechts een jaar regeerde en dientengevolge ook nauwelijks bekend is. Het werk is warm, saai, stoffig, ze hangt een beetje tussen de (jonge) vrijwilligers en het opgravingsteam in, ze hoort nergens echt bij. Ze is kortom redelijk eenzaam.

Als ze dan ook al vrij snel de Egyptische archeoloog Omar Maspero leert kennen wekt het dan ook geen verbazing dat er al snel een vriendschap ontstaat, die, na een soort orgie bij een in Luxor wonende expat, verandert in een relatie. Omar werkt aanvankelijk ook bij de opgraving, maar wordt al snel ontslagen omdat hij afstamt van een familie van grafrovers en je weet maar nooit... Hoe hij nu in zijn levensonderhoud voorziet blijft onduidelijk al worden er wel hints gegeven die erop wijzen dat zijn handel en wandel ook niet geheel fris is en er waarschijnlijk toch wel sprake is van een aartje naar zijn grootvaartje. Inmiddels is op de opgraving de belangstelling voor Siptah veranderd in een koortsachtige opwinding omdat men meent op het spoor te zijn van de nooit gevonden mummie van Hatsjepsoet, de enige vrouwelijke farao van het oude Egypte.

We switchen van zweterige scènes in de hotelkamer naar het stoffige opgravingsgebeuren en vice versa, afgewisseld met kleine colleges Egyptische geschiedenis door professor Van Backhuyzen.Voor we het weten zijn de drie maanden om, loopt de relatie met Omar op zijn eind, raakt de prof uit het zicht en maakt Moira zich op naar Nederland terug te keren, naar haar werk, haar huis, haar relatie.
Op de terugweg loopt ze in Cairo Omar tegen het lijf, in gezelschap van zijn vriendin, en telefoneert ze met de professor. De dingen blijken toch anders dan het verhaal deed vermoeden...

Een aardig boek, maar niet meer dan dat. Het is géén historische roman, géén chicklit, géén misdaadroman, géén psychologische roman. Het boek heeft van alles wat, maar het lijkt alsof de auteur geen keus heeft kunnen maken tussen de verschillende genres en daarom maar van alles wat heeft genomen. Er zitten zeker boeiende elementen in, maar ze worden geen van alle echt uitgewerkt. Jammer, een duidelijke keus had het boek mijns inziens beter gemaakt.

ISBN 904680075X | Paperback | 256 pagina's | Nieuw Amsterdam | mei 2006

© Janna, augustus 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Koortsgloed
Marieke Groen

Moira is een Amsterdamse yup: ze heeft een aardige baan bij een meidenblad, en ze heeft een leuke vriend, met trouwplannen. Maar tevreden is ze niet, en als op een dag haar redactrice haar vertelt dat ze vindt dat Moira haar maar moet vervangen tijdens haar zwangerschapsverlof, en daarna samen met haar die baan moet delen, wordt Moira als het ware wakker. Wil ze dit wel? Promotie is natuurlijk iets waar ze blij mee moet zijn, maar zo voelt ze zich niet. Als ze het 's avonds aan haar vriend vertelt barst ze in snikken uit. Die reageert ook al niet helemaal zoals ze wil, maar wat wil ze nu eigenlijk?

Ze neemt een sabbatical, en reageert op een advertentie waarin gevraagd wordt om een vrijwilligersbegeleider voor een archeologisch project.
Dit is totaal anders dan haar huidige leven, maar wie a zegt, moet b zeggen, dus daar staat ze dan: in Egypte, helemaal alleen, om er drie maanden te werken als een soort intermediair tussen een archeologisch team en Nederlandse vrijwilligers.
Ze ontmoet er een Egyptenaar, Omar, een man die haar bekend voorkomt. Hij lijkt op een vroeger vriendje denkt ze. Deze man is degene die het leven voor haar de drie maanden die ze in het Dal der Koningen doorbrengt dragelijk maakt. Zonder hem was ze erg eenzaam. De archeoloog is best bereid privé-colleges te geven over de verschillende farao's en dynastieën, maar hij behandelt haar als een sloofje. De vrijwilligers zien haar ook al niet als gelijke, de jongens willen wel wat met haar proberen, en dat wil zij niet, en de meiden wensen haar gezelschap niet.
Van de belofte aan haar redactrice dat ze alvast ideeën door zou mailen, komt niets terecht, en de contacten met Koen, haar vriend, zijn ook al niet bevredigend. Dus concentreert ze zich helemaal op Omar... drie maanden lang.

Als er niet de informatie over Egyptische koningshuizen en over de werkwijze van de archeologen was, dan zou ik dit boek een onvervalste chicklit noemen. Een yup die niet tevreden is, de foute man-vrouwverhouding, de nodige seksscènes, het is er allemaal. Moderne woordkeus, vlot verteld, het hapt lekker weg. Chicklit met een tikje meer dus.
En... er zit een duveltje in het doosje... het is allemaal niet wat het lijkt!

ISBN 904680075X | Paperback | 256 pagina's | Nieuw Amsterdam | mei 2006

© Marjo, augustus 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: