Maarten 't Hart
Lotte Weeda
Het fotoboek komt uit, en alle dorpelingen kopen het. De fotografe vertrekt naar Atjeh, en niemand hoort meer iets van haar. Dat vertoornt de dorpelingen zeer, want wat blijkt: de een na de ander die in het fotoboek voorkomt gaat het hoekje om. Nu zijn er wel veel mensen op een leeftijd dat dat normaal is, maar er is een jongeman die door het ijs zakt, een familie die neerstort met een vliegtuig. Is hier soena-soena in het spel, voodoo? De ik-figuur wordt erop aangekeken, tenslotte heeft hij het voorwoord in het boek geschreven. Zijn ommetjes met hondje Anders worden steeds steelser.. Het leven van de ik-figuur leek saai voor de fotografe in het dorp opdook, maar nu beleeft hij avonturen die hij net zo lief niet zou hebben beleefd. Overigens zijn er ook amoureuze avonturen, gevaarlijk ook, maar die bevallen hem wel. Een auto-rit met een waanzinnige chauffeur, een dikke tak die afgezaagd moet worden maar niet wil: het lijkt wel of ook hij op de nominatie staat om het loodje te leggen...
Waarom het op de nominatie stond voor het slechtste boek, ik begrijp het niet. Naast de vele humor zijn er ook de actuele maatschappelijke problemen die aan de kaak gesteld worden: de MKZ crisis en het vernietigen van al het hobbypluimvee ten tijde van de vogelpestcrisis. En 't Hart is duidelijk bioloog: beschrijvingen van dieren en planten ontbreken niet. En ook niet de verwijzingen naar de psalmen. Tussendoor vliegen ook de lawaaierige vliegtuigen van Schiphol over.
Ik heb genoten van dit boek.
ISBN 9029522674 | Paperback | 270 pagina's | De Arbeiderspers | augustus 2004
© Marjo, maart 2005
Lotte Weeda
Zoals we weten bleef hij doorgaan met schrijven en resulteerden zijn pennevruchten in herhaling op herhaling. Onvermijddelijk moest hij, nu zijn jeugdherinneringen waren uitgeput, wel concentreren op recentere herinneringen. Zoals ook bij dit boek dat zeer bij de tijd is.
Ondanks deze actuele zaken wordt er weer aardig herkauwd, dat de hoofdpersoon verwacht dat hij zal sterven, de bekende standpunten van 't Hart over relatie tussen man en vrouw en zelfs het detective element is weer van stal gehaald (eerder gebruikt in De kroongetuige en Het woeden der gehele wereld).
Meteen toen ik begon te lezen viel me op dat zijn schrijfstijl nu wel erg kort en bondig is geworden, zo zelfs dat hij alle diepgang eruit heeft geschreven. De natuurbeschrijvingen die in zijn beste werken, zoals Een vlucht regenwulpen, De aansprekers en De steile helling waren altijd prachtig en indrukwekkend, nu worden we afgescheept met niet meer dan flarden. Wel nieuw in 't Hart romans is het optreden van een transseksueel.
Het hele verhaal draait om een fotografe van Indonesische afkomst die in het fictieve dorp Montward (dat is in het echt Warmond, het dorp waar de schrijver alweer een hele tijd woont) bewoners op de foto komt zetten. Later blijkt, nadat het boek is uitgekomen, dat heel wat gefotografeerde bewoners blijken te zijn overleden. Komt dat door dat ze in het boek staan? 't Hart sleept er ook nog de MKZ crisis bij. Het boek leest zoals gewoonlijk als een trein en er zijn gelukkig nog hier en daar prachtige passages te lezen, dat neem echter niet weg dat Maarten 't Hart hier het slechtste boek uit zijn carriere heeft geschreven.
Waar moet dit eindigen!
ISBN 9029522674 | Ingenaaid | 270 pagina's | De Arbeiderspers | augustus 2004
© Roel, maart 2005