Lucas de Waard
De kamers
Het liep allemaal iets anders dan gepland. De bal werd inderdaad niet gestopt. Per ongeluk trapte Aram de bal keihard tegen het hoofd van het jonge talent waardoor het kind een nekwervel brak. Het was meteen gedaan met de ontluikende voetbalcarrière van het jochie en ook Arams carrière bij de televisie was voorbij. Uiteraard werd het filmpje een ware hit op de sociale media. Aram werd het mikpunt van spot. Zijn nieuwe publiek was meedogenloos.
Gelukkig lijkt zijn vrouw Liz het geen probleem te vinden dat hij lusteloos op de bank hangt en zakken chips verslindt. Aram weet dat hij zijn leven weer op moet pakken maar het valt hem zwaar. Een groot gevoel van moedeloosheid is als een nevel op hem neergedaald. Op straat kijkt iedereen naar hem. Eindelijk is hij beroemd, alleen niet op de manier die hij voor ogen had. Zijn fanmail bestaat uit enveloppen met muizenvallen, dode ratten of hondenpoep. Niet iedereen heeft het slecht met hem voor, maar met vriendelijke mensen weet Aram zich al helemaal geen raad.
Terwijl Aram moed verzamelt om de voordeur van een nieuwe laag verf te voorzien, wordt Liz volledig door haar werk opgeslokt. Er is een meisje verdwenen. De veertienjarige Pandora de Jager is zoek. Wanneer Aram stiekem een kijkje in het dossier van de vermissingszaak neemt, schrik hij. In het dossier staat een naam die hij maar al te goed kent. Is zijn oude vriend Bo een verdachte? Aram heeft de afgelopen jaren zo min mogelijk aan Bo proberen te denken. Vroeger waren ze onafscheidelijk, tot Aram zijn beste vriendje in de steek liet.
Bo op zijn beurt heeft vaak aan Aram gedacht. Aram is de enige die zijn geheim weet. Bo kan de gedachtes van andere mensen horen. Hij was nog maar een kind toen het voor het eerst gebeurde. Ineens dook er een stem in zijn hoofd op. Sindsdien klinkt er een kakafonie van stemmen. Bo hoort de meest schaamteloze gedachten van nietsvermoedende mensen in zijn omgeving. Hij weet alles over iedereen. Alleen de gedachten van Aram hebben zich nooit aan hem geopenbaard. Bo weet ook niet waarom. Hij weet ook niet waarom juist hij deze gave heeft.
De naam in het dossier laat Aram niet meer los. Hij heeft nooit geloofd dat Bo de gedachtes van andere mensen kan horen. Aram is van mening dat de stemmen door de geest van Bo worden gecreëerd. Hij hoopt dat Bo hulp voor zijn probleem heeft gezocht. Is het toeval dat de labiele Bo in de buurt van Pandora is gezien? Aram deelt zijn zorgen met Liz maar die neemt hem niet serieus. Er zit niets anders op dan Bo zelf te gaan zoeken. Aram heeft immers heel wat goed te maken.
De kamers is het romandebuut van Lucas de Waard. Hij sleepte er een nominatie voor De Schaduwprijs mee in de wacht en dat is niet verwonderlijk. Deze auteur hanteert een scherpe maar tegelijkertijd invoelende pen. Zijn schrijverstalent komt niet alleen uit zijn schrijfstijl naar voren maar ook de manier waarop hij het onderwerp heeft aangepakt, trekt de aandacht. Het verhaal is spannend en diepgaand. Wat is er met Pandora gebeurd? Heeft Bo werkelijk iets met haar verdwijning te maken?
Lucas de Waard tekent in dit verhaal een uitgebreid psychologisch profiel van zowel Bo als Aram op. Bo heeft dringend hulp nodig maar hoe zit het eigenlijk met Aram? Redt hij het nog wel in het leven? De kamers intrigeert van begin tot eind. Ik kon dit boek niet meer wegleggen. Het moest in één ruk uit.
ISBN 9789044534733 | Paperback | 285 pagina's | Uitgeverij De Geus | maart 2015
© Annemarie, 11 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De kamers
Hij raakt depressief waardoor ook zijn vrouw, een succesvol rechercheur, hem verlaat. Daar zit hij dan. Een sombere man, zonder doel in zijn leven.
Dan ziet hij in een van de dossiers van zijn ex de naam van een oude jeugdvriend. Bo. Een onverwerkte gebeurtenis uit zijn jeugd begint hem dwars te zitten. Bo was zijn beste vriend, zijn enige vriend, totdat hij vreemd begon te doen. Hij was altijd al een buitenstaander, maar op het moment dat hij duidelijk maakte dat de gedachten van anderen in zijn hoofd terecht kwamen, werd hij nog meer gepest door hun klasgenootjes. En Aram keerde zich af, liep weg. De vriendschap was over. Jaren later deed Bo nog een keer een poging om contact te leggen, en ook toen reageerde Aram niet.
Het heeft hem altijd dwars gezeten, maar hij duwde het weg, ver weg in een van de kamers in zijn hoofd. Zo zou het meisje Pandora het uitgelegd hebben. Zij is het meisje dat verdwenen is, de zaak waar Bo’s naam bij viel. Geen verdachte, zegt zijn ex, en ‘bemoei je er niet mee’. Maar dat gaat Aram dus wél doen. Hij heeft iets goed te maken, en als Bo in de problemen zit...
Een andere verhaallijn laat de lezer toe in de wereld van Bo, een man nu, waarvan men zou zeggen dat er niets van terecht is gekomen. Hij hoort nog steeds stemmen.
En de derde verhaallijn brengt ons bij Pandora, het meisje dat niet kan praten. Het meisje dat verdwenen is.
‘Ikzelf ben ook niets, dacht Pandora terwijl ze verder ging met splinters zoeken. Ik ben alleen nog maar mijn gedachten. Een pakketje ideeën, gevoelens, beelden en herinneringen. Ze vond een kromme spijker. (--) Misschien is mijn lichaam er alleen maar omdat je er nu eenmaal een hebben moet. Omdat je zonder niet bestaan kunt. Dat is de reden van mijn armen en benen, en van mijn hoofd. Ze moeten me van de ene plek naar de andere plek brengen, en ze moeten me eten geven. En drinken. In leven houden. En dat is het. Ik ben een meisje dat alleen maar gedachten is.‘
Het is een debuut, en smaakt naar meer. Het is goed geschreven, heeft een goede opbouw, en zet je aan het denken. Het idee van de kamers in je hoofd is niet nieuw, maar blijft interessant. Je kan er vele kanten mee uit, en dat doet de Waard dan ook.
Lucas de Waard (1984) is theaterschrijver, columnist en prozaïst. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), Colline theaterproducties, De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel.
ISBN 9789044534733 | Paperback | 285 pagina's | Uitgeverij De Geus | maart 2015
© Marjo, 20 september 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer: