De walsenkoning
Louis Ferron

Dwalend door Haarlem, vertelt een oudere man over zijn leven. Hij heet Ferron, maar is geen schrijver, maar ex-redacteur van een streekkrant. Zijn vriend Metz, zijn aanspreekpunt, is wel schrijver.

'Ben ik werkelijk een clown, Metz?
'In het nette, Ferron, maar dat maakt het niet minder ernstig.'

Hoogstwaarschijnlijk heeft de schrijver Louis Ferron delen van zichzelf verwerkt in de hoofdpersoon én in diens tegenpool. Niet helemaal een autobiografie dus. Maar er zijn dingen die wel overeenkomen met Ferrons leven.

'Ik had een vader die mijn grootvader was, een moeder die mijn grootmoeder was, een tante die mijn moeder was, een andere moeder die niemand was en mijzelf die nog minder dan niemand was.'

De eerste jaren van zijn leven (van het boekpersonage en van Ferron zelf?) in Bremen, waren gelukkig, maar hij werd er weggehaald, en groeide verder op in Haarlem, met een moeder die hem eigenlijk helemaal niet wilde en grootouders die hem straften voor het onwelvoeglijke gedrag van zijn moeder.

'Het was allemaal leuk en aardig dat je zo'n kind even in de bioscoop op kon bergen, maar dat kan je ook niet iedere dag doen, 'de baas ' zou er ongetwijfeld iets van zeggen.'

Deze zin is precies de stijl waarin het boek geschreven is: geen woord te veel, en de keuze van een enkel woord -zo'n kind- zegt alles...
Het is intensief geschreven, en je moet het intensief lezen. Het is zeer boeiend, prachtige zinnen, vaak filosofisch, maar je wordt er wel een beetje somber van. Zeker geen hapklare brok dit boek.

ISBN 9789023433330 | Paperback | 197 pagina's | De Bezige Bij | 1993

© Marjo, december 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: