Lauren Willig
Het geheim van de Zwarte Tulp
Het vinden van ware liefde was nog nooit zo gevaarlijk
Op de flap staat het predicaat 'roman', maar wat voor een roman?
Twee verhalen wisselen elkaar af met fraaie cliffhangers. Spannende verhalen dus, maar ook erg romantisch: in beide verhalen speelt een romance waarbij de heldin smoorverliefd is op een schijnbaar onbereikbare man. Verwacht geen literair hoogstandje, geen historisch verantwoord boek en je geniet van begin tot eind. Er zijn zeker elementen van een bouquetroman, maar dan toch van het betere soort.
De kracht van het boek is vooral de humor. In het hoofdverhaal is de Amerikaanse studente Eloise bezig met een proefschrift over spionage in de tijd van Napoleon. Zij schrijft over de Roze Anjer en de Paarse Gentiaan van wie bekend is wie het waren, en over de Zwarte Tulp, die ze denkt te kunnen ontmaskeren. Daarvoor wil ze het archief van de familie Selwick raadplegen, omdat Richard Selwick de Paarse Gentiaan was. Ze gaat een weekend mee met Colin Selwick en duikt in de papieren. De vondst van een dagboek levert het tweede verhaal op.
We gaan twee eeuwen terug, waar Lady Henrietta, de zus van Richard Selwick, haar saaie leven graag wil opvrolijken door net als haar broer ook spion te zijn. Richard vertrouwt haar toe aan zijn beste vriend, ook al in dienst van het Ministerie van Oorlog.
Een ware kluwen van spionnen moet ontward worden: een van hen is de Zwarte Tulp.
Dit tweede verhaal roept enigszins de sfeer op van de boeken van Jane Austen - in een modern jasje, want met minder taboes. Jammer is dat de schrijfster zichzelf daar niet schijnt te vertrouwen, want ze alludeert een paar keer aan Austens persoon of haar boeken. Het verhaal heeft ook weg van een schelmenroman, met slapstickachtige avonturen. En dat hapt zo heerlijk weg...
Een voorbeeld: de jongedame wil weten hoe haar held zich gedraagt als hij met haar rivale een rondrit maakt in het park. Zij en haar vriendinnen kleden zich geheel in het groen en verstoppen zich achter de struiken... het is een hilarische scène.
Ik heb er wel een vraag bij: iedereen vousvoyeert iedereen, zelfs man en vrouw! Waarom heeft de vertaalster dat gedaan? Ik meen te weten dat in de Engelse tekst geen verschil is tussen de aanspreekvorm in beide verhalen. Heel vreemd!
Het boek eindigt met een historische verantwoording, waarbij de schrijfster erkent dat ze met de feiten gegoocheld heeft, maar dan wel meteen vertelt hoe het dan wel zat.
Een aanrader voor een heerlijk dagje ontspannen!
ISBN 9032511122 | Paperback | 432 pagina's | Uitgeverij De Fontein | november 2007
vertaald door Annemarie Verbeek
© Marjo, november 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
