Lauren Willig
De verborgen geschiedenis van de Roze Anjer
[...] Het is een vlotgeschreven en boeiende roman met veel Engelse aandoende humor, waarin veel gebeurt.
bron: Biblion
Dankzij deze beschrijving van Biblion dacht ik, dát lijkt me een leuk boek en en ook nog Engels aandoende humor... ik was ook heel blij toen ik het boek in handen kreeg. Toen las ik het begin van de flaptekst en die was al heel anders dan bovenstaande beschrijving:
Bij Eloise, student geschiedenis aan Harvard, loopt niets volgens plan. Als ze haar nieuwe, hippe schoenen draagt, regent het, als de metro een noodstop maakt, is zíj degene die op schoot bij een vreemde belandt en met de liefde, daar wil het ook maar niet mee vlotten… Wanneer ze de conclusie trekt dat echte helden tot het verleden behoren, vertrekt ze naar Engeland om haar scriptie over de romantische spionnen de Rode Pimpernel en de Paarse Gentiaan af te ronden.
Dat klinkt wel even heel anders dan de beschrijving van Biblion, maar ja de rest van de flaptekst heeft toch wel een beetje dezelfde strekking als Biblion dus vol goed moed begonnen aan dit boek. Ik had er zin in.
Inderdaad bij Eloise liep niets volgens plan en ze vertrok naar Engeland, ze heeft allerlei adressen gevonden waar ze eventueel iets meer te weten kan komen over de spionnen. Ze belt iedereen op en één man is ronduit onbeschoft tegen haar, ze wil al bijna de moed opgeven maar krijgt toch een alleraardigste dame aan de telefoon die haar uitnodigt langs te komen. Ze wordt erg vriendelijk ontvangen en deze dame blijkt een kist met dagboeken en brieven te hebben van bovengenoemde Amy de Balcourt. Eloise mag deze brieven en dagboeken lezen en dan zal een ander geheim, dat van de Roze Anjer, ook bekend zijn. Eloise nestelt zich in een stoel met de papieren en begint te lezen... Jammer dat de schrijfster zich dan ook niet houdt aan een dagboek of briefvorm. Ze begint gewoon aan een roman in een roman.
Amy, woonachtig op het platteland in Engeland, is gevlucht uit Frankrijk tijdens de Franse revolutie, ze is van goede komaf, haar ouders zijn gedood, haar broer leeft nog in Frankrijk. Ze haat de Fransen en droomt ervan om wraak te nemen. Ze leest alles wat er in de kranten staat over de Rode Pimpernel en de Paarse Gentiaan, de spionnen van Engeland, tegen Frankrijk. Ze wil vreselijk graag terug naar Frankrijk en zal dan de Paarse Gentiaan opsporen, de Rode Pimpernel is inmiddels ontmaskerd.
Eindelijk, eindelijk is het zover. Met de boot vertrekken zij, haar nichtje en een gouvernante naar Frankrijk. Tot hun ontzetting blijkt hun slaapgelegenheid aan boord dubbel geboekt te zijn. Een uitermate knappe man claimt dat hij recht heeft op dezelfde hut. De pittige, koppige Amy pikt dit niet en uiteindelijk komen ze tot een compromis. Ach en hier voel je het al aankomen... het is onvermijdelijk, Amy en de knappe man zijn voor elkaar geschapen en na veel misverstanden vallen ze in elkaars armen en trouwen ze. De knappe man blijkt ook nog eens de Blauwe Gentiaan te zijn...
Dit is wel heel erg kort door de bocht verteld maar het komt er wel op neer. Als de Blauwe Gentiaan in actie komt verkleedt hij zich als een soort Zorro en Amy voelt zich onweerstaanbaar tot 'Zorro' aangetrokken, ze valt als een blok voor hem, maar... hoe kan het dat haar hart ook zo bonst elke keer als ze de knappe man van de boot met de zeegroene ogen ziet? En de stoere Gentiaan is zo van slag van Amy dat hij fouten begint te maken, maar gelukkig is daar het nuchtere nichtje nog en de doortastende gouvernante (die overigens wél erg leuk is).
Op zich is met een liefdesverhaal lezen tussendoor niets mis mee, maar het werd hoe langer hoe meer een romannetje, het werd onwaarschijnlijk, steeds ongeloofwaardiger. Ondertussen blijkt het leven van de student Eloise een beetje paralel te verlopen met dat van Amy... Ook bij haar een knappe man die haar in verwarring brengt enz.
Misschien niet eerlijk dat ik zo oordeel omdat ik een ander beeld bij het boek had dan het in werkelijkheid was. Als ik geweten had dat het een romance beschreef dan was ik er anders aan begonnen, nu verwachtte ik een historische roman. Het speelde zich af rond 1800 maar het verhaal kan makkelijk wedijveren met een chicklit, zelfs inclusief de toch wel onverbloemde erotische scenes waarvan ik me nauwelijks kan voorstellen dat het op die plaatsen kon plaatsvinden in die tijd.
Voor de liefhebbers van chicklits is dit denk ik wel een leuk boek. Persoonlijk vond ik alles te oppervlakkig en te makkelijk verlopen en waren sommige dingen zo onwaarschijnlijk dat het bijna komisch werd. Maar datzelfde denk ik ook vaak bij chicklits en thrillers (sorry voor de liefhebbers van deze boeken), ik houd gewoon niet van dit soort verhalen. Dus ga niet teveel af op mijn oordeel, ik geef het boek aan iemand die wel graag dit soort boeken leest en vraag of diegene ook haar mening wil geven.
ISBN 9032509926 | Paperback | 412 pagina's | Uitgeverij De Kern | 2006
Vertaler: H. Nutbey
© Dettie, februari 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De verborgen geschiedenis van de Roze Anjer
Wanneer haar broer haar uitnodigt om bij hem in Parijs te komen wonen, grijpt ze die kans met beide handen aan en gaat met haar nichtje Jane en een chaperonne op pad. Nu kan ze de Paarse Gentiaan gaan zoeken! Tijdens de oversteek maakt ze kennis met Lord Richard Selwick en maakt hevig ruzie met hem, niet wetende dat hij de Paarse Gentiaan is. Ze raken verstrikt in een spel van aantrekken en afstoten en gaan van zinderende hartstocht naar hoog opvlammende woede. Maar wie is toch die Roze Anjer??
Ik heb het boek met kromme tenen gelezen. De schrijfster had tot doel het schrijven van een historische roman, maar is niet verder gekomen dan een driestuiverroman met een historische inslag. Het taalgebruik is kinderlijk (om de haverklap slikt Amy haar woede in met Grrrr) en Amy wordt – naar ik aanneem onbedoeld – neergezet als een dom, onbenullig, impulsief kind dat alleen maar kan drammen en stampvoeten wanneer zij haar zin niet krijgt.
En natuurlijk moet er ook een portie sex in het boek. Ook hier slaat de schrijfster de plank volledig mis met de broeierige taal die ik verder alleen ben tegengekomen in de slechtere bouquetreeksboekjes.
En waarom Eloïse, de studente geschiedenis, in het boek is opgenomen is me helemaal een raadsel. Die paar hoofdstukken voegen helemaal niets toe aan het verhaal.
Afgaande op de tekst op de achterkant van het boek, ben ik het gaan lezen in de verwachting dat ik een interessante historische roman te pakken had. Dat was het in ieder geval niet. Het is in mijn ogen zeker ook geen chicklit, hoewel ik het moeilijk vind daar een eenduidige definitie van te geven. Ik zou het boek willen classificeren als een luchtig vakantieromannetje dat vlot wegleest op een moment dat je helemaal niets aan je hoofd wilt hebben. Meer pretentie moet het boek niet hebben.
ISBN 9032509926 | Paperback | 412 pagina's | Uitgeverij De Kern | 2006
Vertaler: H. Nutbey
© Joanazinha, mei 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer: