Tweemaal zeventien
Laura Adriaanse

'Vandaag heb ik het gedaan, ik heb je weggelegd. Op klaarlichte dag. Voor het oog van de hele wereld. Ik heb geen spijt en geen reden. Ik denk alleen dat ik niet voor je kan zorgen. Ik kan wel van je houden maar de schuld is te groot.'

Na deze veelbelovende inleiding volgen twee verhaallijnen: die van Rosa, die op zeventienjarige leeftijd haar kind te vondeling legt, en die van Martin, haar zoon.
Zij vertelt het verhaal over hoe het zover heeft kunnen komen. Hij vertelt wat er van hem geworden is. Op een bepaald moment komen de lijnen bijeen: zij is nu ouder, ze is schilderes en beeldhouwster geworden maar treedt niet naar buiten met haar kunst. Ze leeft heel teruggetrokken en heeft maar een vriend: de 72-jarige Joost, een zwerver. Als ze de 22-jarige jongen Luciano ontmoet en voor hem valt, verandert alles voor haar.
Martin heeft haar talenten: hij tekent en schildert ook zeer verdienstelijk. En hij valt voor een oudere vrouw, die al een compleet gezin heeft. Als zij haar gezin verlaat en ook nog zwanger raakt van Martin zoeken ze samen een nieuwe woning: ze komen naast Rosa te wonen.

Tot zover is het een aardig romannetje. Wat smeuïge seksscènes, wat esoterie in de vorm van kaartleggende vrouwen en een soort helderziende pooier; de actualiteit kijkt om de hoek via snuffmovies en verwijzingen naar een nieuw reallife serie, dat allemaal in een vlotte directe taal verteld, soms helaas zo suikerzoet dat je associaties krijgt met bouquet.
Maar het is geloofwaardig, leest lekker en je bent best wel nieuwsgierig naar de wederwaardigheden van moeder en zoon.
Maar dat wordt een totaal onverwachte draai aan het verhaal gegeven. Dat zou het boek op een hoger plan hebben kunnen tillen, maar op mij komt het zo plompverloren over dat het de geloofwaardigheid doet wankelen.

ISBN 9044610287 | Paperback | 222 pagina's | Uitgeverij Prometheus | mei 2008

© Marjo, juli 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: