Jolien Janzing

Toon alleen recensies op Leestafel van Jolien Janzing in de categorie:
Jolien Janzing op internet:

 

Grammatica van een obsessie Grammatica van een obsessie


'Wist ik veel. Ik hield gewoon mijn adem in en werd helemaal blauw - en toen ik weer adem durfde te halen was ik de vijftig al voorbij'

Wist ik veel, als lezer, dat  het een hele klus zou zijn om dit boek volledig te volgen!  Het blijken drie verhaallijnen te zijn, die echter op ingenieuze wijze ook nog met elkaar verbonden zijn.
Voor een goed inzicht moet ik nog eens lezen denk ik, maar ik waag een poging: er is de schrijver Alex Meijer. Hij schrijft verhalen en heeft daar redelijk succes mee. Maar zijn probleem blijkt te zijn dat hij de echte wereld niet altijd even netjes weet te scheiden van de fictieve wereld. Omdat zijn verhalen er nogal in hakken, zijn de mensen in die echte wereld daar niet altijd blij mee! Zijn vrouw Connie bijvoorbeeld is van hem weggegaan. Pas op het eind krijgt de lezer te horen hoe het zit, maar dan blijkt ook dat er al wel een hint gegeven is op een moment echter dat je dat totaal niet begrijpen kunt. 

Er is het verhaal van Eddy, die in de jaren zestig samen met haar een paar jaar oudere zus geterroriseerd wordt door hun moeder, terwijl hun vader stil langs de zijlijn staat. Het veroorzaakt trauma's, waar ze in haar  volwassen leven mee overweg moet zien te kunnen. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Haar zoektocht naar liefde brengt haar in contact met goede, maar ook verkeerde mannen.
In de jaren vijftig speelt het verhaal van het psychiatrisch ziekenhuis waar juffrouw Olga opgenomen wordt. Zij is een man die zich niet thuis voelt in zijn lichaam. Ze wil een vrouw zijn. Haar dokter op wie ze smoorverliefd is,
doet zijn best er in mee te gaan, maar hij heeft zijn tijd tegen: zijn collega's en de familie van juffrouw Olga dringen aan op elektroshocks. Haar neergang wordt opgetekend door Dolf, de man die het  kruidenierswinkeltje in het ziekenhuis beheert en die op zijn beurt verliefd is op juffrouw Olga.

Alex Meijers avonturen verweven de verhalen langzaam aan elkaar, maar in het begin heb je geen idee wat het allemaal met elkaar te maken heeft. De verhalen op zich zijn interessant genoeg om door te lezen en eigenlijk is
dat verband dan een extraatje dat verrast, op een prettige manier.  De niet alledaagse personages, met hun soms wonderlijke tragikomische avonturen boeien van begin tot eind. En dan bedenk je dat je nog een keer van voren af aan zou moeten gaan lezen om het echt allemaal op zijn plek te kunnen zetten!
Mooi debuut!


ISBN 9789029567565 | Paperback | 215 pagina's | De Arbeiderspers | april 2009

© Marjo, 17 januari 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: