Jessie Burton
Het huis aan de gouden bocht
Als Nella op achttienjarige leeftijd wordt uitgehuwelijkt aan de oudere rijke VOC koopman Johannes Brandt is ze vastbesloten er het beste van te maken. Ze stikte in haar geboorteplaats Assendelft en is blij dat ze naar zijn woning aan de Herengracht in Amsterdam kan vertrekken. Johannes Brandt is niet onaardig, het zal wel lukken, denkt ze...
Wat ze echter totaal niet had verwacht, is dat ze in een vrij vreemd huishouden beland is. In het huis woont namelijk ook Maren, de zeer eigenzinnige, vrij onvriendelijke zus van Johannes én de zwarte bediende Otto evenals het brutale dienstmeisje Cornelia. Maren gedraagt zich als de vrouw des huizes, de naïeve Nella heeft zeer weinig in te brengen. Nella krijgt Johannes zelden te zien, laat staan dat ze het bed met hem deelt, sterker nog, hij raakt haar nooit aan.
Nella snapt niets van de onderlinge verhoudingen en het vrijpostige gedrag van de bedienden. Later begrijpt ze dat Johannes hen allemaal als zijn gelijke behandelt. Ondanks zijn afwezigheid en de minimale interesse in Nella krijgt ze wel een prachtig welkomstgeschenk van Johannes. Het is een poppenhuis, een exacte kopie van het huis aan de Herengracht. Nella is er niet echt blij mee, ze had liever de aandacht van Johannes gehad, maar uiteindelijk krijgt ze vrede met het cadeau en besluit ze het poppenhuis in te richten. Ze zoekt schriftelijk contact met een miniatuurmaker en al snel ontvangt ze het eerste pakje, dat echter een totaal andere inhoud heeft dan zij verwacht had. Alles wat ze toegestuurd krijgt zijn exacte kopieën van meubels en mensen in het huis! Hoe weet de maker dat? De pakjes blijven maar komen en lijken Nella iets te willen zeggen, het lijkt alsof de miniatuurtjes iets aangeven, zelfs de toekomst kunnen voorspellen.
Langzamerhand rollen we in de bizarre wereld van Johannes en de zijnen. Niets is wat het lijkt. Nella rolt van de ene verbazing en teleurstelling in de andere. Johannes blijkt niet de man te zijn die zij verwacht had, maar ook Maren houdt er heel vreemde praktijken op na. De enige vriendin die Nella heeft, is Cornelia, die haar voorzichtig inlicht over allerlei zaken die op alles een ander, vaak onprettig, licht werpen.
Nella heeft het niet makkelijk, er gebeuren vreselijke dingen. Nella ontdekt onthutsende zaken, en de pakketjes blijven maar komen, elke keer lijken ze een aanwijzing te geven die Nella moet zien te achterhalen. Wie maakt die miniatuurtjes? Hoe kan diegene al die dingen over hen weten en voorspellen? Nella zal en moet het weten...
Het is een heerlijk, meeslepend verhaal, vol onverwachte ontwikkelingen, echt een lekker vakantieboek.
De schrijfster werd op idee gebracht voor dit boek door het poppenhuis dat te zien is in het Rijksmuseum van Amsterdam. Voor de rest speelt het verhaal zich wel in Amsterdam af maar de stad is niet nadrukkelijk aanwezig. Alles draait om de gebeurtenissen rond de mensen aan de Herengracht en de mysterieuze miniatuurmaker. Gelukkig, gezien de heftige ontwikkelingen, draait het verhaal niet om het echte poppenhuis in het Rijksmuseum maar om een ander poppenhuis. Je zou anders nooit meer onbevooroordeeld kunnen genieten van het prachtige poppenhuis.
Jessie Burton (1892) studeerde aan de universiteit van Oxford en de Royal Central School of Speech and Drama. Ze werkte zeven jaar als secretaresse en actrice in Londen. Ondertussen deed ze research en schreef ze in het geheim aan haar debuutroman: Het huis aan de Gouden Bocht.
ISBN 9789021809519 | Paperback | 383 pagina's | Luitingh-Sijthoff | juni 2014
Vertaald door Mieke Trouw-Luyckx
© Dettie, 12 juli 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
