Jess Walter
We leven in water
Het titelverhaal gaat over een vader en een zoon. In 1958 stelt de dan zesjarige zoon zijn vader een vraag: ‘Leven we in water?’ De vader weet niet wat hij met die vraag aan moet, maar is ook niet in de stemming om er op te reageren. Hij zit zwaar in de problemen, hij loopt hard tegen zijn grenzen aan. Later zal een herinnering bij hem op komen over vissen in een aquarium. ’We zijn geen vissen, Michael. Jij kunt alle kanten op.’
De jongen blijkt als enige van zijn drie kinderen bij de vader te wonen, omdat dat hem in alimentatie scheelt. De lezer begrijpt dat de jongen nauwelijks meer ziet dan de muren van een armoedige flat en de binnenkant van een auto.
In hetzelfde verhaal springen we naar 1992: Michael is op zoek naar zijn vader, maar heeft geen herinneringen meer aan de eerste zes jaren van zijn leven. Tot hij het vergeten afscheidsbriefje van zijn vader terugvindt na de dood van zijn moeder. Via dat briefje komt hij terecht bij de plek waar zijn vader tegen de muren van zijn bestaan aanliep. Daar ziet hij een oud – nu leeg – aquarium staan, en wazige flarden uit het verleden komen terug. Maar hij zal niet ontdekken wat de lezer wel verneemt.
Op allerlei manieren speelt Jesse Walter hier met grenzen en beperkingen. Letterlijk, omdat hetgeen er gebeurt zich afspeelt binnen een bepaald gebied, binnen de vader-zoonrelatie, maar ook figuurlijk: de grenzen van de herinnering.
En zo speelt Walter in ieder verhaal met grenzen en beperkingen. Er is een oplichter die opgelicht wordt; een man die er voor kiest om te gaan vissen in plaats van de noodzakelijke behandeling in het ziekenhuis te ondergaan en het verhaal New Frontier, refererend aan een speech van president Kennedy, over de onbegrensde mogelijkheden. Die er ook voor de personages in dat verhaal niet blijken te zijn.
Een mooi verhaal is De Wolf en de Wildernis. Over een advocaat die in de fout is gegaan en werkstraf moet uitvoeren. Op een school ontmoet hij kinderen met problemen, en hij ziet mogelijkheden om hen te helpen. Tot een medewerker van de school hem uit de droom helpt.
Mensen die proberen een waardig bestaan op te bouwen, mensen die dromen, die iets willen met hun leven worden geconfronteerd met zinloosheid. Ze kunnen niet op eigen kracht uit hun ellende ontsnappen of worden door anderen binnen de grenzen gehouden. Natuurlijk is dit een universeel probleem, maar de setting is echt Amerikaans. Met Kennedy op de achtergrond en de plaats waar ze meeste verhalen zich afspelen, Spokane en Portland. Vooral het titelverhaal leent zich qua thematiek voor een uitgebreidere roman, maar als kort verhaal hebben de verhalen meer impact.
Jess Walter (1965) debuteerde in 2001 met Over Tumbled Graves. Daarna volgden vijf romans, waaronder National Book-award finalist The Zero en The Edgar Allen Poe-award winnaar Citizen Vince. Hij woont in Spokane, Washington.
ISBN 9789460682827 | Paperback | 208 pagina's | Uitgeverij Marmer | februari 2016
Vertaald uit het Engels door Nicolette Hoekmeijer
© Marjo, 19 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
