De aardkinderen 6: Het lied van de grotten
Jean M. Auel

Deze vertelling gaat, net als de anderen delen van De Aardkinderen, over Ayla. Ze leidt een opmerkelijk leven met haar levenspartner Jondalar en hun dochter Jonayla. Ayla is een vrouw met een rijk verleden en ten tijde van dit verhaal begint ze aan haar opleiding tot Zelandoni. Een Zelandoni is een spiritueel leider en genezer en geniet hoog aanzien. Het is opmerkelijk dat Ayla hiervoor is uitverkoren omdat haar oorsprong niet bij het volk ligt. Ze is weliswaar ook een Cro-Magnonmens maar door een speling van het lot groeide ze op bij de Neanderthalers wat haar anders heeft gevormd.

Een onderdeel van haar opleiding is het bezoeken van vele heilige plaatsen. Dit zijn vaak grotten waarin voorvaderen tekeningen hebben achtergelaten. Het volk waarin Ayla is opgenomen leeft verdeeld over vele grotten in een groot gebied en tijdens de reis worden deze grotten bezocht. Rondreizende verhalenvertellers vertelden hun toehoorders al verhalen over Ayla maar wanneer de stamleden haar voor het eerst ontmoeten beseffen deze pas hoeveel van de werkelijkheid deze verhalen bevatten. Het feit dat Ayla dieren tot haar vrienden rekent veroorzaakt veelal grote verwarring. Elke aankomst bij een grot is een waar spektakel wanneer ze arriveert en ze behalve haar menselijke mede-reizigers ook drie paarden en een tamme wolf met zich meevoert.

De opleiding tot Zelandoni is zwaar en er wordt veel van een leerling, acoliet, gevergd. Het feit dat Ayla een gezin heeft maakt het niet makkelijker en ze worstelt tussen de verantwoordelijkheden voor haar gezin en de eisen die aan een acoliet worden gesteld. Na verloop van tijd ontstaan er scheuren.

Dat de Amerikaanse schrijfster van dit dikke boek een grote kennis van zaken heeft wordt al snel duidelijk. Het verhaal is uiteraard fictie maar de manier waarop ze het leven in de prehistorie beschrijft is heel aannemelijk. Haar kennis over deze periode komt voort uit de vele onderzoeken die ze heeft gedaan. Zo reisde ze bijvoorbeeld af naar Europa om prehistorische vindplaatsen te bezoeken. Vele boeken over de ijstijd zijn door haar nageplozen en ze deed kennis op over de toepassing van planten, het jagen met primitieve middelen en het gebruik van vuursteen. Ze volgde zelfs een overlevingscursus. Dit alles vormde de basis voor haar serie De Aardkinderen waarvan Het lied van de grotten het zesde en laatste deel is.

Ondanks de vele boeiende uiteenzettingen bestaat dit boek vooral uit veel herhaling. Telkens opnieuw bijvoorbeeld wordt weer verteld over de jeugd van Ayla. Het is prettig dat bepaalde gebeurtenissen nog even aangehaald worden maar na twee keer wordt dit toch wel overbodig. De reis die Ayla maakt voor haar opleiding en welke het grootste deel van het boek beslaat is soms ronduit saai te noemen. Telkens weer worden er grotten bezocht en steeds opnieuw wordt het “lied van de moeder” gezongen. In elke heilige grot worden weer vele tekeningen beschreven. Dit wist me in het begin erg te boeien maar na een aantal keer sloeg de verveling toe. Bij elke plant die Ayla gebruikt wordt een uitgebreide beschrijving gegeven van alle doeleinden. Ook hierbij wordt dezelfde informatie talrijke keren herhaald. Erg jammer want hierdoor verliest het goede verhaal iets van zijn glans. Wat mij betreft hadden de vele herhalingen weggelaten mogen worden wat het tot een compacter en meer afwisselend verhaal had gemaakt. Nu ging het absoluut boeiende verhaal verloren in de vele onnodige informatie. Toch zal de lezer die dit gegeven voor lief neemt genieten van de prachtige, beeldende schrijfstijl en originaliteit van dit boek.

ISBN 9789022999776 | Hardcover | 773 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | maart 2011
Vertaling: Henny van Gulik & Ingrid Tóth

© Annemarie, 13 april 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: