Irène Némirovsky
Hitte van het bloed
Het verhaal lijkt dat van een romance met wel wat verwikkelingen, toch niet veel bijzonders, denk je. Maar Irène Némirovsky heeft nog wat achtergehouden en daardoor staat als je het boekje uit hebt alles weer even op losse schroeven. Het laat je toch achter met een ander gevoel als wanneer het gebleven was bij dat veredelde romannetje.
Het is de tijd dat er nog verstandshuwelijken gesloten werden, maar ook de tijd waarin vaker gekozen werd voor de Liefde. Al doende ontstaan veel geheimzinnigheden, waar iedere dorpeling het zijne van af weet of denkt te weten.
‘Keurige types die alles verzwijgen, zoals je die alleen op het Franse platteland kunt aantreffen. –Ieder leeft hier op zichzelf, op zijn eigen boerderij, koestert wantrouwen jegens de buren, haalt zijn koren binnen, telt zijn centen en bemoeit zich verder nergens mee.’
Zo’n sfeertje hangt er in dit boek, dat vooral opvalt door de mooie beschrijvingen van de omgeving en karakters. Naturalistisch noemen ze dat.
‘Ik wou terug naar huis. Het is daar behaaglijk. Het vuur smeult. Als het niet meer oplaait en danst, als de stralende vlammen en de duizenden vonken niet meer alle kanten opschieten, maar doven zonder licht of warmte af te geven zodat niemand er meer iets aan heeft, als het vuur alleen nog de pan zachtjes aan de kook houdt, dan is het pas echt behaaglijk.’
Achteraf gezien zou je dit mooie stukje proza ook figuurlijk op kunnen vatten…
als het vuur gewoon blijft smeulen, en er geen vlammengeweld uit voortkomt, dan is het leven rustig. Maar het is onze hoofdpersoon niet gegund: de vlammen zullen oplaaien.
ISBN 9789044511994 | Hardcover | 121 pagina's | Uitgeverij De Geus | april 2009
Vertaald uit het Frans door Pauline Sarkar
© Marjo, 02 januari 2012