Inez van Eijk

Toon alleen recensies op Leestafel van Inez van Eijk in de categorie:
Inez van Eijk op internet:
 

Lucy op het schoolplein met olijven Lucy op het schoolplein met olijven


Een bundel met korte verhalen van Inez van Eijk. Het zijn er maar liefst 17. De laatste twee Bij de krant en Klokken luiden in het onderwijs zijn in een andere stijl geschreven, maar vormen de opmaat voor een bundel autobiografische verhalen, die in de toekomst gaat verschijnen.
Van de andere korte tot zeer korte verhalen zijn er maar liefst 8 eerder in bladen gepubliceerd, zoals De tweede ronde, Nynade en Kort Verhaal. En dat is niet verwonderlijk want ze zijn van hoge kwaliteit.
Dat is ook niet verbazingwekkend Van Eijk  heeft haar palmares eerder al ruimschoots verdiend door te publiceren in tal van bladen, boeken te schrijven o.a. over de bloei en teloorgang van een ongewone studentenvereniging in de jaren vijftig, bloemlezingen samen te stellen, mee te werken aan een biografie over Dylan Thomas, anderen bij te staan als ghostwriter of redacteur en ze verwierf bekendheid door de staalkaart van verleidingstechnieken getiteld: Bij jou of bij mij?

In het eerste verhaal Onzekerheid kent geen tijd (twee blz!) wordt de toon gezet. De vrouwelijke hoofdpersoon krijgt een brief waarin een man die ze een tijd niet gezien heeft, vraagt om een ontmoeting. Ze nodigt hem thuis uit voor een etentje en bereidt zich voor:

(...) 'Ze  waste haar haar, trok haar doorschijnbloes aan, stipte hier en daar wat Grand Amour van Annick Goutal, legde schone handdoeken klaar, ruimde de slaapkamer op en schonk zich alvast een Double Malt in.' (...)


Op het eerste gezicht kan er dus niets mis gaan, maar dat pakt anders uit. En in twee bladzijden wordt volkomen en trefzeker neergezet waarom. Dat kenmerkt de andere verhalen evenzeer. Mooie strakke taal, sterke typeringen, een vleug Engelse humor en vooral sfeertekeningen van een grote kwaliteit.

In het titelverhaal Lucy op het schoolplein met olijven zien we de naoorlogse wereld geschilderd door kinderogen. Een meisje uit Indonesië komt op de school van het meisje uit Nederland. Ze is 'anders.' En uiteindelijk eet ze op het schoolplein ook nog eens olijven in een tijd, dat niemand ze kende. Hoe vreemd kan iemand overkomen? Wat voor gevolgen heeft dat?

Het sterke verhaal Herfstzon bijvoorbeeld begint met mededelingen van de kinderen van Bea, de hoofdpersoon, dat haar weggestuurde man zo saai was, en dat ze wat spanning in haar leventje nodig heeft. Ma moet er maar eens 'uit.' Dat gebeurt ook, ze gaat alleen naar Malaga. Op een 'Panoramatocht,' met de gids Felipe, ontstaat een romance, die vooral seksueel getint is. Geen wonder want Bea komt niet meer aan haar trekken bij haar ex. Deze gids, Felipe, verstaat de kunst van het verleiden en Bea laat zich dat welgevallen. Maar Van Eijk roept de erotiek op d.m.v. een peer:

(...) 'Op zijn hand lag een prachtpeer: over het gedempte groen een tere blos. Ze nam een hap. Weer die peilende blik. Met de rug van zijn hand veegde hij het sap langs haar kin weg. Ook hij nam een hap van zijn bijzondere sappige peer. Ze stak haar hand uit.' (...)


Bea aarzelt of ze haar seksuele avonturen moet melden bij terugkomst, wat nog een onverwachte spanning oproept, maar hoe dat afloopt moet de lezer zelf maar ontdekken.

Een ander sterk verhaal is Spel. Begin en eind spiegelen elkaar geraffineerd. De mannelijke hoofdpersoon, Mick (van Michael) leert een man kennen in een banketbakkerij, Maus (van Maurits). Ze worden verliefd en gaan samenwonen. Ook brengen ze vakanties door in hun huisje Petit Pirouette. De jaren gaan niet geruisloos aan hen voorbij. Maus krijgt het aan zijn hart, hij is sowieso te dik. En Mick begint vergeetachtig te worden:

(...) 'Vaak vergeet ik waar ik iets heb neergelegd Of wat ik van plan was: ga ik naar de keuken voor de pepermolen en kom terug met een karafje water. Als kind werd ik 'de verstrooide professor' genoemd. Maus is bang dat het erger wordt en dat ik eindig als zijn moeder, een pruttelende kamerplant in een ochtendjas.' (...)


Ze gaan vaak op vakantie naar hun huisje en ene Von gaat mee. (...) 'Een tengere, beige jongen van begin twintig, met opvallend lichte grijsblauwe ogen.'(...) Hij gaat vaak mee op vakantie met het tweetal en is zo ongeveer een verbindende factor. Met Maus wil hij een afslankkuur beginnen die bestaat uit zwemmen, lopen en minder eten en Mick stelt hij op z'n gemak. Maar hij valt weg en beide mannen missen hem zeer, kunnen met z'n tweeën niet zo veel meer, blijkt dan. Knap om met zo weinig middelen zoveel te suggereren.

En het sterkste verhaal - naast veel ander moois - is m.i. toch Goedmakertje. Een vrouw spreekt af bij de Oesterbar - een bekend etablissement in Amsterdam - bij het Leidseplein. De man heeft destijds geprobeerd seks met haar te hebben, maar hij bleek een kreukelaar in bed te zijn en zij verwijt dat zichzelf, jaren na dato. Nu heeft ze dan contact na eindeloos bellen en ze gaan uit eten. Haar man is dood. Het wordt een avond met veel mislukkingen zowel verbaal als mentaal en Van Eijk zet dat trefzeker neer. Wat een mislukking, wat een eenzaamheid!
Net zoals in het verhaal New York! New York! Here we come! Het reisje van Mia en Sjors naar New York wordt een drama. Het is gelaagd en vooral goed in elkaar gezet. Evenals het ontroerende vervolgverhaal Meisje over eenzaamheid.

Het is waar wat op de achterflap van dit boek staat:.

'Over mensen gaat dit boek. Brave, malle, argeloze, wraakzuchtige. Over dolende echtelieden, rijpe vrouwen, valse familieleden. Over kleuters en bejaarden. Over hebbelijkheden en gedane zaken. Oud zeer en nieuw zeer in ernstige en lichtvoetige, onvoorspelbare verhalen.'


Maar het is vooral knap hoe Van Eijk deze mensen en situaties op de vierkante centimeter weet neer te zetten. De twee autobiografische stukken achterin het boek zijn ook knap en hilarisch bij tijd en wijle.
Maar deze recensent hoopt dat ze naast dit soort schetsen ook mooie korte verhalen zal blijven schrijven. Een aanwinst voor ons literaire landschap, dit debuut!
Men leze!


ISBN 9789088030673 | Paperback | 175 pagina's | Uitgeverij Lias | augustus 2015

© Karel Wasch, 19 oktober 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: