Hans Muiderman
Hank & Heinrich
Hank leren we kennen als kleine jongen en we volgen hem tot hij volwassen is en samenwoont met Christine, die Hank nog kent van zijn HBS-tijd. Heinrich treffen we in het eerste hoofdstuk op het kerkhof als zijn graf wordt verzorgd door Cilly, de vrouw die hem naar eigen zeggen, en zoals zij het zelf netjes noemt op zijn begrafenis, aan zijn gerief heeft laten komen, 'ik was als een soort echtgenoot voor hem'.
Wie Hank en Heinrich echt zijn, ontvouwt zich gedurende de roman, waarin de lezer steeds verder kennis met ze maakt en de beide mannen steeds beter leert kennen. Hank is opgegroeid zonder vader en met een moeder die hem daar ook weinig over vertelt. Zijn naam zou Canadees zijn, dus wordt er vanuit gegaan dat Hank het resultaat is van een kortstondige relatie van zijn moeder met een Canadese bevrijder. Tot Hank te horen krijgt dat op zijn moeders verzoek zijn voornaam in het geboorteregister is gewijzigd. Hij vraagt zich af waarom?
Heinrich bevindt zich in een instelling en is een groot deel van zijn leven vergeten. Alhoewel hij door bepaalde zaken in zijn omgeving wel weer flarden herinnering kan oproepen, die dan ook weer levendig in zijn geest te voorschijn komen, maar hij kan ze niet verbinden met zijn leven van nu. Hij zegt daar zelf over 'Het lijkt alsof ik achteruit leef, misschien omdat de momenten uit mijn jeugd zo helder zijn'. Wat is er met Heinrich gebeurd, dat hij de dingen niet meer weet, Alzheimer op jonge leeftijd misschien? Zijn moeder leeft nog, dus Heinrich is nog niet heel oud?
Als lezer blijf je voortdurend nieuwsgierig naar de beide mannen en in je achterhoofd vraag je je steeds af of ze toch niet iets met elkaar te maken zullen hebben. Kan het zijn dat je als het ware in één boek, twee boeken aan het lezen bent, dat van Hank en dat van Heinrich of is er iets dat ze verbindt? Het vreemde is ook dat op de omslag van het boek de naam Hank is doorgestreept. Wat zou dat dan kunnen betekenen. Is Hank eigenlijk Heinrich of is er iets anders aan de hand?
Heel knap neemt Muiderman de lezer steeds verder mee het verhaal in en heel langzaam ontstaat er een soort vermoeden. Steeds opnieuw stelt de lezer zich vragen hoe het in elkaar zal zitten. De uiteindelijke ontknoping van het verhaal is toch weer een nieuwe verrassing en dat maakt dit boek zo knap geschreven. Het heeft als het ware de ontknoping van een thriller, terwijl de rest van het boek in zijn geheel geen thriller is. Het is juist, zoals we achter op het boek lezen 'een ontroerend roman over herinneren en vergeten. Over het romantiseren en verdringen van het verleden en de uiteindelijke confrontatie met ons noodlot'.
Ik vond deze roman van Muiderman zeer de moeite waard om te lezen, vooral ook omdat er na het lezen opnieuw vragen overblijven bij de lezer hoe je zelf op dit soort omstandigheden zou reageren.
Over de auteur: Als jonge dichter publiceerde Hans Muiderman (Den Haag) in de Groene Amsterdammer, hij schreef en regisseerde voor cabaret. Zijn loopbaan begon hij als docent film en scenarioschrijven aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Als auteur en redacteur was hij betrokken bij vele publicaties over kunst, cultuur en media. Sinds 2010 is hij fulltime schrijver. Zijn debuutroman Souvenir Utopia werd gepresenteerd in 2013. Daarna verschenen twee verhalenbundels. De pers reageerde lovend op deze publicaties. In het najaar van 2016 verschijnt zijn roman Hank & Heinrich. Hij geeft lezingen, treedt op en publiceert in literaire tijdschriften.
ISBN 9789463380317 | Paperback | 238 pagina's | Uitgeverij Aspekt | oktober 2016
© Ria, 29 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
