Hans Münstermann

Toon alleen recensies op Leestafel van Hans Münstermann in de categorie:
Hans Münstermann op internet:
 

Mischa Mischa


Rosa Weber is een onbezorgde zestiger. Tegenslagen zijn haar onbekend, het leven heeft haar altijd hartelijk toegelachen. Dat haar man Sep een aantal jaar geleden is overleden, heeft ze min of meer verdrongen. Natuurlijk weet ze wel dat hij er niet meer is maar de gedachte alleen al is haar teveel. Gelukkig lijkt haar zoon Christiaan als twee druppels water op Sep. Als ze naar Christiaan kijkt, ziet ze Sep en hoeft ze niet toe te geven aan het grote gemis en blijft haar leven perfect. Rosa heeft nog twee kinderen maar Christiaan is haar oogappel. De ideale zoon.

Op alweer een aangename dag gaat de bel. Voor de deur staan twee politiemannen. Rosa schrikt. Is er iets met haar dierbare kleinkinderen gebeurd? Heeft iemand een ongeluk gehad? Het nieuws dat de politiemensen brengen dringt nauwelijks tot Rosa door. Ze vertellen haar dat haar zoon Christiaan zojuist is gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de verdwijning van het jongetje Mischa. Bijna schiet Rosa in de lach. Haar Christiaan kan onmogelijk iets met die zaak te maken hebben.

De verdwijning van de tienjarige Mischa domineert al maanden het landelijke nieuws. Op weg naar huis verdween hij spoorloos. Zijn fiets en zijn trainingsbroek werden gevonden maar Mischa zelf bleef weg. De inwoners van Nederland vrezen het ergste en ook Rosa heeft de verdwijningszaak op de voet gevolgd. Ze leeft enorm mee met de ouders van Mischa. Dat Christiaan is opgepakt, is eenvoudigweg onbegrijpelijk. Er is een bizarre fout gemaakt want haar kind is absoluut niet tot zoiets in staat. Rosa heeft haar kinderen goed opgevoed. Het zijn succesvolle, prettige volwassenen geworden en Christiaan spant de kroon. Christiaan heeft een goede baan, een leuke vrouw en twee schatten van kinderen. Natuurlijk heeft hij niets met de verdwijning van Mischa te maken.

De arrestatie van Christiaan wordt door de Nederlandse bevolking toegejuicht. Eindelijk komt er schot in de zaak. Langzamerhand beseffen vrienden, familie en stadsgenoten van Rosa dat het om haar zoon gaat. Zij is niet langer Rosa Weber maar alleen nog “de moeder van”. Rosa ontvangt steeds meer vervelende telefoontjes, haar huis wordt beklad en een ruit sneuvelt. Rosa zelf gelooft rotsvast in de onschuld van Christiaan. Haar kind kan onmogelijk tot zoiets afschuwelijks in staat zijn en bovendien heeft ze niets aan hem gemerkt. Rosa kent haar kind immers door en door. Ze zou het geweten hebben. Toch duiken er steeds meer bewijzen tegen Christiaan op. Haar andere twee kinderen uiten hun twijfels en Rosa’s vertrouwen wankelt. Maar het kan niet. Het kan simpelweg niet. Haar kind, haar prachtige kind, zou nooit iemand schaden, laat staan een jongetje van tien.

Als ik een nieuwsbericht lees over een verschrikkelijke misdaad dan gaat mijn gevoel uit naar de slachtoffers maar ook naar de familie van de dader. Vaak beroept een misdadiger zich op een traumatische jeugd maar even vaak komt de misdaad als donderslag bij heldere hemel en stond de dader in zijn omgeving bekend als een aardig en onopvallend persoon. Stel je voor dat het kind van wie je zielsveel houdt een moordenaar blijkt te zijn. Of een verkrachter. Of allebei. Hoe ga je daar dan mee om? En hoe gaat jouw omgeving daar mee om? Zelf ben je immers onschuldig maar je bent wel “familie van” en jouw manier van opvoeden zal ineens in twijfel getrokken worden. En hoe ga je voortaan met je kind om? Zal je altijd van hem of haar blijven houden of drijft de gruwel van de misdaad jullie voorgoed uit elkaar? Kun je nog wel houden van een moordenaar of een verkrachter? Mág je dan nog onvoorwaardelijk van je kind houden?

Hans Münstermann schetst een overtuigend en prachtig geschreven portret van een moeder wiens leven in duigen valt. Mischa gaat over een moeder die nog nooit een misdaad heeft gepleegd maar toch als een semi-misdadiger behandeld wordt. Het verhaal gaat over een moeder die rouwt om haar kind dat er nog gewoon is maar toch ook voorgoed verdwenen is. Het kind heeft plaatsgemaakt voor een monster en zijn moeder klampt zich vast aan het idee dat hij onschuldig is. Het kan niet waar zijn dat haar kind een moordenaar is want als het waar is dan stort haar leven in. Dan spat haar geluk in duizenden scherven uiteen.  

Het inlevingsvermogen van Hans Münstermann is indrukwekkend. Het verdriet van Rosa gaat door merg en been. Wat een staaltje vakmanschap! Mischa is aangrijpend en zó diepgaand dat ik het verhaal de komende tijd niet los zal kunnen laten. Een prachtig boek. 


ISBN  9789491567384 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij De Kring | oktober 2013

© Annemarie, 08 oktober 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: