Hans Münstermann
Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf
'Het gelukkige jaar 1940' was het eerste. Dat ging over de ouders van Andreas, die een niet al te florissant huwelijk hadden, dat dan ook uitdraaide op een scheiding. In dit tweede boek vormen behalve die achtergrond -waar de schrijver het overigens niet over heeft!- ook enkele voorvallen uit zijn schooltijd de achtergrond van zijn seksuele ontwikkeling, oftewel zijn problemen met de vrouw.
'Er bestonden geen wetenschappelijke boeken waarin je kon vinden wat liefde was en hoe je ermee om moest gaan.'
Hij gaat zelf maar op zoek.Zijn eerste ervaringen zijn niet de meest prettige. Eerst is er een juf die hem valselijk beschuldigt van diefstal, en daarna een priester die met zijn mond vol tanden staat als hem vanuit de klas wordt gevraagd te vertellen wat onkuisheid is. Als ze dat niet mogen doen, vinden de jongens (alleen maar jongens in de klas in die tijd), dan mogen ze toch ook wel weten wat ze dan precies niet mogen doen!
Op het thuisfront is er een zus die al zwanger is op haar zestiende, en de jonge Andreas bedenkt dat zij en haar vriend dus 'vies' hebben gedaan. Het wordt niet specifiek gezegd, maar de indruk wordt wel gewekt dat het door deze geheimzinnigheid en schijnheiligheid komt dat de tiener Andreas geen raad weet met zijn gevoelens. Als hij gaat studeren in Amsterdam, en op een woonboot terecht komt, is daar de vrijgevochten oudere jongeman, die aangeduid wordt als 'inquisiteur'. Tegen de achtergrond van het verhaal van de Maagdenhuisbezetting (zeventiger jaren dus) probeert hij Andreas aan een eerste seksuele ervaring te helpen, maar die heeft geen flauw idee hoe hij meisjes moet benaderen. Pas later als hij Carola ontmoet, zal hij ontdekken wat de liefde, de lichamelijke liefde, kan zijn. Zij logeert bij hem, maar is van een ander, en hij blijft keurig met zijn handen van haar af. In het begin.
Maar Carola is niet degene met wie hij zijn leven zal gaan delen. Zij is wel degene die de titelzin tegen Andreas uitspreekt. Ze zijn dan op Korfu, en wonen in een huis zonder elektriciteit of water. Maar ze draaien wel muziek van Pink Floyd... beetje vreemd? Na Carola komt Françoise, dan Jasmijn, ook zij zijn de ware niet, en homoseksueel blijkt hij evenmin te zijn. Misschien is Deborah de uitverkorene? Met haar, die van Joodse afkomst is, gaat hij naar Berlijn en Auschwitz, terwijl ze af en toe in Duitse bars de vorderingen van het Nederlands voetbalteam bij de Wereldkampioenschappen volgen.
Kortom, het is het verhaal van een jongen die meerdere relaties heeft en zijn best doet er van te leren. Het wordt chronologisch verteld, maar de hoofdstukken zou je kunnen lezen als aparte verhalen. Heel mooi is de terloopse manier van aanduiden in welke tijd we zitten.
De jaren zeventig komen wel naar voren, maar het blijft vooral het verhaal van een jongen die volwassen wordt. Probeert te worden. Hij probeert ook schrijver te worden, maar dat lukt niet zo goed. Gelukkig is het Hans Munstermann wel gelukt!
'Een goed boek waar geen seks in voorkwam, dat leek hem wel erg onwaarschijnlijk.'
ISBN 9789046803134 | Paperback | 223 pagina's | Nieuw Amsterdam | oktober 2007
(Heruitgave van deel 2 van de romancyclus over babyboomer Andreas Klein)
© Marjo, 01 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
