Hannah Richell

Toon alleen recensies op Leestafel van Hannah Richell in de categorie:
Hannah Richell op internet:
 

Het huis aan het meer Het huis aan het meer


Vijf jongeren zien op tegen het afscheid dat zou moeten volgen op het afstuderen. Het is de bedoeling dat ze de wijde wereld in trekken. Maar die wijde wereld biedt niet zoveel kansen, de tijd is 1980, het is niet goed gesteld met de economie in Engeland. Een beetje lamlendig zitten ze bij elkaar, als een soort afscheid, als een van hen, eigenlijk de loser in het gezelschap met een idee komt. Het is erg heet, en hij weet wel een meer waar ze rustig kunnen vertoeven. Twee uurtjes rijden naar het Peakdistrict.
De volgende dag vertrekken ze: Kat, klein beetje hoofdpersonage; Simon, de vrouwenjager op wie Kat al jaren verliefd is; Ben en Carla die een stel vormen en op de achtergrond hun dienstbare rol vervullen; en Mac, de jongen die er zo graag bij wil horen en met dit plan kwam.

‘Ze staan boven op een met gras begroeide heuvel en kijken omlaag naar een kleine groene vallei, een landschap dat aan het oog van de wereld onttrokken lijkt te worden door de smaragdgroene heuvels en de schemerige bosgebieden die het aan alle kanten omsluiten. In het midden daarvan ligt een volmaakt glinsterend meer dat glanst als een stuk glas onder het zonlicht.’


Het is perfect...
Simon die zich opwerpt als een leider komt met een idee. Nu hun toekomst zo onzeker is, en ze hier de perfecte plek vinden - er staat een ietwat vervallen oud huisje bij het meer - wil hij wel een experiment doen. Op deze plek een jaar lang wonen, het huisje opknappen, bewoonbaar maken, en leven van wat de natuur te bieden heeft.
Ze doen het! In de zomer is het niet moeilijk, de taken verdelen zich als vanzelf en het is heel idyllisch, al is het ook hard werken. Moeilijker wordt het als de dagen korter worden, en de winter in aantocht is. Als op een dag Freya opduikt, Kats zus, lijken de verhoudingen uiterlijk helemaal in orde, maar ze blijkt de kiem van zeer vervelende gebeurtenissen.

In het heden volgen we het verhaal van Lila, een jonge vrouw. Om onduidelijke oorzaak is Lila toen ze hoogzwanger was, van de trap gevallen - haar geheugen bevat gaten, maar ze heeft het idee dat ze geduwd is - hetgeen haar kind het leven heeft gekost. Lila is natuurlijk in de rouw, maar laat daarin haar echtgenoot Tom niet toe. Hun huwelijk dreigt kapot te gaan.
Dan ontvangt ze op een dag een brief van een notaris. Ze erft een huisje! Maar het is niet van haar vader, die onlangs gestorven is, en wiens zaken al geregeld zijn. Wie is de onbekende die haar dit geeft?
Eigenlijk staat ze er niet echt bij stil: ze gaat kijken en ziet: dit is de plek waar ze zichzelf terug kan trekken, haar verdriet kan verwerken. Ze gaat het opknappen, Tom kan in de weekenden komen, en wie weet komt alles goed. Er is iets met het huisje, ze heeft het gevoel dat iemand haar in de gaten houdt. Is het William, die man die verderop in de boerderij woont? Hij lijkt zo aardig, zozeer zelfs dat Tom aanneemt dat er iets is tussen Lila en die man...

Hannah Richell bouwt het verhaal langzaam op, ze voert de lezer af en toe kleine brokjes informatie, zodat alles op zijn plaats valt.
Lekker geheimzinnig is dat, want je hebt vermoedens genoeg, maar je weet niets zeker.
Het geheel heeft iets van de sfeer die in ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tart ook hangt zonder de filosofische studentikoze achtergrond. Dan weet je dat het een heerlijk leesboek is, een roman waar je mee weg kruipt in een luie stoel.
Met een achtergrond als het Peakdistrict - geheimzinnig mooi - voel je de spanning toenemen als de onderlinge relaties tussen de vijf - later zes - jongeren zich ontwikkelen binnen de beperkingen van hun omgeving en gebonden door een belofte. Daarnaast weet je natuurlijk dat het verhaal van Lila en Tom niet voor niets ook in dit boek staat...
De omslag is prachtig.

Hannah Richell, geboren in Kent, emigreerde naar Australië en werkte jaren in de uitgeversbranche.


ISBN 9789044345049 | Paperback | 448 pagina's | The House of Books | september 2014
Vertaald uit het Engels door Marjet Schumacher

© Marjo, 29 oktober 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: