Griet Op de Beeck
Vele hemels boven de zevende
Griet op de Beeck
‘Ik ben zesendertig. Ik vraag mij af of mensen bijleren. Ik denk soms dat ik elke keer weer met die kop knalhard naar dezelfde muur toe loop. Soms denk ik iets anders. Leven van de hoop heet dat.’
Eva is vrijgezel, tot ongenoegen van haar ouders, Jos en Jeanne. Wanneer ze elkaar spreken wordt er altijd wel naar verwezen. Wanneer vindt ze een lief? Er is wel ooit een man geweest, maar het werd niets. Nu werkt ze in de gevangenis en heeft daar een man leren kennen. Maar ze weet wel beter dan dat te gaan vertellen, een gevangene is niet wat ze bedoelen.
Haar moeder zeurt dat ze af moet vallen, dat helpt vast. Wat meer onder de mensen komen, vindt Elsie, haar zus, of plastische chirurgie. Zelf heeft ze via Eva Casper, een kunstenaar, leren kennen. Casper en Elsie vallen als een blok voor elkaar, maar ze zijn allebei getrouwd, met kinderen.
Lou is de tienerdochter van Elsie, en dol op haar tante Eva, die haar veel beter begrijpt dan haar ouders. Lou voelt ook wel dat het niet goed zit tussen haar ouders, maar ze heeft zelf problemen op school, en kan dan goed met tante Eva praten.
‘Lou is zo’n mooi meisje. Meer nog als ze blij is. Toen ze klaar was met luisteren zei ze dat ze dacht dat geen enkele jongen haar ooit zou willen kussen. Ik zei dat ik zeker was van wel. En dat dat vast ook niet lang meer zou duren. Hoe dat voelde, toen ik voor de eerste keer een jongen had gekust, dat wou ze weten. ‘Dat was fantastisch,’ zei ik, ‘vele hemels boven de zevende’.
Daar moest Lou ook weer om lachen.’
Behalve Lou, Elsie, Eva en Casper mag vader Jos zijn verhaal doen. Ook hij zit gevangen in een uitzichtloze situatie. Zijn huwelijk met Jeanne is liefdeloos. Jos drinkt, en dat is niet zonder reden. Eigenijk heeft hij het wel gehad met zijn leven, wat voor lol is er nog aan? Alleen Eva is er, de dochter waar hij erg op gesteld is.
Eva, de spil binnen dit verhaal, wordt door iedereen gezien als de verstandige onafhankelijke vrouw. Dat ze geen partner heeft, vinden ze een gemis, maar verder heeft ze het aardig op orde. Maar Eva voelt zich helemaal niet wijs.
Als moeder Jeanne 65 wordt, lopen de dingen aardig uit de hand en moeten er beslissingen genomen worden.
Behalve ontroerend en tragisch is deze roman ook grappig. De vorm, vijf aparte personages die ieder in een eigen stijl vertellen - Elsie mag dat meestal doen in een directe gespreksstijl en Lou maakt lijstjes – is fantastisch gekozen. Zelfs al is het in het begin even wennen - wie is nu aan het woord? - al snel laat je je meeslepen. Niet dat het een roman vol actie is, maar de personages zijn herkenbaar en zo wordt de lezer meegevoerd naar een climax die hij niet helemaal aan ziet komen. Verbijstering overvalt je.
En zijn prachtige zinnen, en zelfs de gemeenplaatsen zijn prima op hun plek, de vijf vertellers laten hun gedachten gaan , geven hun verlangens prijs en analyseren de ander.
‘Niet geheimen bewaren is moeilijk, maar ze verdragen, elke dag weer, dat is onverdraaglijk.’
Een prachtig en indrukwekkend debuut.
ISBN 9789044622805 | Paperback | 256 pagina's | Uitgeverij Prometheus | januari 2013
© Marjo, 06 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
