Gilles van der Loo
Hier sneeuwt het nooit
Aangrijpend is het verhaal van een man die in de metro wordt aangevallen door een stel jongeren. Een tienermeisje ontfermt zich over hem. De man blijkt een groot verdriet met zich mee te dragen en dat uit zich in de komst van het meisje. Ook dit verhaal gaat over verlies en zo zijn er meer.
Een minder prettig verhaal vind ik dat van een man die zich vergrijpt aan een verwarde vrouw. Ook deze vrouw heeft een dierbare verloren. Ik vind het naar om over mensen te lezen die misbruik maken van een kwetsbare medemens. Natuurlijk gebeurt dit in werkelijk ook maar wat de auteur wil zeggen met het verhaal is me niet duidelijk.
De verhalen maken nieuwsgierig. Wat is er gaande? Vaak wordt het pas in de laatste zinnen duidelijk. De ontknoping is niet altijd prettig. Alle verhalen in het boek zijn doordrenkt met melancholie en beslaan een korte tijd. De gebeurtenissen worden in grote lijnen omschreven en meestal is het aan de lezer om de losse eindjes in te vullen en een eindconclusie te trekken. Dat waardeer ik niet altijd maar bij deze verhalen past het goed. De verhalen dagen de lezer uit om een mening te vormen over de onderwerpen die aan bod komen.
Zoals meestal het geval is bij een verhalenbundel, vind ik een aantal verhalen mooi en andere wat minder. Ik mis verhalen met een vrolijke nooit, iets om alle somberheid te doorbreken. Heeft de auteur dan helemaal geen positieve kijk op het leven? Ondanks alle weemoedigheid lezen de verhalen soepel weg, wel vind ik soms het gekozen perspectief wat minder. Op de website van de auteur werd door middel van drie filmpjes (inmiddels weggehaald) beweerd dat “het korte verhaal veel beter in het leven van nu past dan een roman”. Dat durf ik te betwisten, tijd voor een goed boek weet ik altijd te vinden.
ISBN 9789028241879 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | februari 2012
© Annemarie, 20 september 2012