Het meisje in de toren
Gerrit Sangers

Als de school waar je als kind zoveel jaren hebt doorgebracht verdwijnt, en ook nog het gebouw wordt afgebroken, is het tijd voor herinneringen, mijmeringen, en misschien een ‘wat als’-verhaal.

In dit boek haalt Gerrit Sangers die herinneringen op via hoofdpersoon Mauritz. Het is eind jaren zestig, de tijd verandert snel: zit je rustig op een school voor jongens, met lesgevende broeders, komen daar ineens meisjes je klas in en gaan die broeders trouwen! Tja, die meisjes, die onbereikbare wezens, die onvermoede en misschien ook ongewenste gevoelens oproepen. Mauritz heeft er moeite mee, hij is een erg verlegen jongen en durft de meisjes nauwelijks aan te spreken. Vooral die ene niet: Heleen!
Hij is o zo dankbaar als ze hem eens een blik waardig keurt en weet niet waar hij blijven moet als ze iets zegt. Dat verbetert wel als hij ouder wordt, maar echt aanspreken, mee uit vragen? Nee, dat durft hij niet.
Als hij haar ziet in de torenkamer bij de directeur, moét hij het weten: wat doet ze daar? Maar zij ontkent dat ze daar was.Toch ziet hij haar vaker daar voor het raam staan, wat is het geheim van het meisje in de toren?
Intussen verandert het schoolklimaat nog meer. Het systeem verandert, er zijn klassenfeesten en er zijn de vrienden en vriendinnen, die overigens niet aan zijn Heleen kunnen tippen. De eindexamens komen en vriendschappen verwateren. Rest alleen nog de weemoedige herinnering aan een tijd die je op het moment dat je er in zat niet zo leuk vond, maar die later toch prettig is om terug te halen.
Ach, wat waren we nog jong en we wisten van niets...

Natuurlijk wordt het geheim nog opgelost, maar dat doet er al niet zo veel meer toe. Het is een klein verhaal, groter gemaakt door een groot lettertype en ruime bladspiegel.
De taal is vrij simpel, korte zinnen, met soms ineens wat uit de toon vallende ‘moeilijke’ woorden erin.
Dit boek zal vooral gewaardeerd worden door degenen die ook in die late jaren zestig, begin jaren zeventig alle veranderingen meemaakten. Hoe anders is het schoolleven nu! Maar een verliefdheid als deze, de onzekerheid van een puberende tiener, dat blijft.

ISBN 9789461532510 | Paperback | 154 pagina's | Uitgeverij Aspekt | februari 2013

© Marjo, 22 januari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het meisje in de toren
Gerrit Sangers

Het boek begint met Mauritz van de Velde die voor het St. Gregorius, de middelbare school, staat waar hij veertig jaar geleden de lessen volgde. Het gebouw wordt afgebroken. Het is te oud, er komt een nieuw gebouw aan de rand van de stad. Mijmerend staat hij te kijken naar de lege directeurskamer. Enkel het enorme eikenhouten bureau staat er nog.
De brede gangen, de granieten vloer... herinneringen komen boven drijven. Hij herinnert zich Betty Seiren, Annette de Woude maar vooral Heleen Kalijn waar Mauritz zo hopeloos, radeloos, redeloos verliefd op was.
Zij was letterlijk en figuurlijk het meisje in de toren.
Letterlijk waren de enkele keren dat Mauritz het schoolgebouw verliet en Heleen zag in 'de toren' waar zich de kamer van frater Vincentius de schooldirecteur bevond, niemand kwam daar! Wat moest Heleen bij Vincentius? Hij wachtte haar op maar ze kwam niet, wat deed ze bij de directeur?
Een enkele keer plaatste hij hierover wel een opmerking tegenover klasgenoten maar die reageerden nauwelijks. Hij vroeg het Heleen zelf maar zij wuifde het weg...
Figuurlijk was Heleen eveneens het onbereikbare meisje, zij zat in haar 'toren' en die was te hoog voor Mauritz. Heleen was alles voor hem, hij leefde voor haar, hield van haar. Maar zij was onbereikbaar. Een enkele keer zei ze wat tegen hem en daar borduurde hij dan eindeloos op voort. Hij droomde zijn lieflijke en wilde dromen van haar. Niemand kon tippen aan Heleen.
Natuurlijk heeft hij wel een enkele keer contact met een ander meisje, hij zoent zelfs met één, lijkt zelfs een beetje verliefd op een ander. Maar toch ze is het niet het ware, ze is geen Heleen.
En nu, veertig jaar later, is alles anders, het gebouw is gesloopt, de toren is met de grond gelijk gemaakt, maar de herinneringen blijven...

Het is een verhaal over voorbije tijden. Een verhaal over de onzekerheden van een puberjongen in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw. Over de enorme verliefdheid die op zo'n leeftijd toe kan slaan, een verliefdheid die alles op zijn kop zet. Een verliefdheid waarvan je gelooft dat die nooit meer over zal gaan. Wie herkent het niet...
De tekst is in vrij grote letters afgedrukt, dat is even wennen, maar na een paar bladzijden valt het niet meer op.
Het verhaal is niet spectaculair of bijzonder, zelfs niet spannend, maar toch blijf je wel doorlezen. De schrijver heeft namelijk een aangename 'vertelstem'.
Gerrit Sangers heeft al meerder boeken geschreven maar dit is zijn eerste roman. Deze eersteling maakt wel dat ik nieuwsgierig wordt naar zijn volgende roman. Conclusie; een prettig leesbaar boek met een nostalgisch tintje.

ISBN 9789461532510 | Paperback | 154 pagina's | Uitgeverij Aspekt | februari 2013

© Dettie, 10 juli 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: