Gerrit Jan Zwier

Toon alleen recensies op Leestafel van Gerrit Jan Zwier in de categorie:
 

Stukje van de lijn! Stukje van de lijn!
Tennisnovelle


Gerrit Jan Zwier is voornamelijk bekend om zijn reisverslagen en reisverhalen maar deze keer maakt hij een uitstapje naar  tennisbanen in het Noorden van het land en wel met zijn eigen tennisclubgenoten. Gerrit Jan (59) vormt samen met Hamer (62), Bonne (73) en Jaapio (69) een team bij Lotus (Laat Ons Tennissen Uit Spelvreugde) in de Hoofdklasse 55+ Afdeling Noord. Dat jaar moet het gebeuren...

"Afgesproken is dat we nog één keer voluit voor het kampioenschap gaan. Iedereen is redelijk fit, er zijn geen zweepslagen, hamstrings, tennisarmen of ontwrichte schouders bij gekomen. De bestaande problemen met lage rugpijn, meniscus en versleten knieën zijn niet verergerd. Ik zal mijn best doen nog tien kilo af te vallen, en Bonne heeft beloofd dat hij niet midden in de competitie twee weken naar de Canarische Eilanden zal verdwijnen, waar hij het altijd zo reuze naar zijn zin heeft. In maart gaan we serieus trainen[...]"


Hamer, de teamcaptain, heeft zelfs een sponsor geregeld zodat ze extra geprikkeld zullen zijn om te winnen. Die sponsor is het mysterieuze Wenscentrum Morgenster.  Dat is een verkapte Yab-Yum zegt de een, het is een stiltecentrum zegt de ander, maar wat het nu precies is weet niemand. Volgens Bonne stond er in de krant dat het een soort klooster is dat gerund wordt door boeddhisten die het achtvoudige pad volgen en daar vertrouwen ze dan maar op. Wel weten ze dat ze, als ze kampioen worden, een uitgebreid oriëntaals diner zullen krijgen en dat elk van hen drie, onstoffelijke, hartenwensen op papier mogen aanleveren waarvan, als het kan, één vervuld zal worden. Ze hebben zelfs sponsorshirts gekregen.


Bonne is een Fries en is daar trots op. Gerrit Jan is met de Friese taal grootgebracht maar dat is niet hetzelfde volgens Bonne, hij is de échte Fries niet Gerrit Jan.  Als Bonne slecht speelt dan probeert Gerrit Jan hem met een apart Fries woord uit zijn lethargie te trekken en negen van de tien keer helpt dat ook.  Jaapio, zoals Jaap zichzelf noemt, en Bonne zijn vier handen op één buik als ze samen dubbelen. De zachtaardige Bonne vindt zichzelf nooit goed genoeg en Jaapio spreekt dat altijd tegen en zo houden ze elkaar in evenwicht. Bonne zorgt ook voor de lekkere hapjes bij de wedstrijden. Hij weet exact de adressen waar je de lekkerste koek, worst, kaas etc. kunt kopen. Jaapio zit graag te schilderen. Beide heren zijn vriendelijke levensgenieters.

Hamer is een vertaler van voornamelijk natuurboeken. Hij test vaak de Engelse woordenschat van Gerrit Jan door Engelse vogelnamen te noemen waarvan Gerrit Jan dan de Nederlandse naam moet geven. Het is een geliefd spelletje tussen de twee.  Hamer is de beste en fanatiekste speler van het team maar soms zakt hij ineens in een faalangst en moet Gerrit Jan alles op alles zetten om hem daar uit te trekken. Gerrit Jan, de verteller in dit boek, is zichzelf, de journalist die veel reist. Gerrit Jan speelt altijd dubbel met Hamer. Ze bespreken samen hun strategie en voelen elkaar goed aan.
Dit bijzondere team zet dit jaar dus alles op alles om kampioen te worden want naast de eer lokt natuurlijk ook dat etentje en die drie wensen...

Het prettige aan deze novelle is dat het gaat over ménsen met al hun eigenaardigheden. Ook de tegenstanders zijn bijzondere karakters en het volgen van de wedstrijden met alle opmerkingen over en weer is een plezier om te lezen. Daardoor leer je de vier mannen ook beter kennen.
Het blijft spannend of ze kampioen zullen worden en de afloop is hilarisch maar ook aangenaam.
Al met al een erg plezierig boek, in vlotte vrolijke stijl geschreven, dat zeker voor tennisspelers veel herkenning zal opleveren.


ISBN 9789043900126 | Paperback | 111 pagina's | Tirion Uitgevers | juni 2011

© Dettie, 06 juni 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: