Ernest van der Kwast
Mama Tandoori
Dit zegt Mama Tandoori, de moeder van Ernest van der Kwast. Zij is als jong meisje vanuit India naar Nederland gekomen om als verpleegkundige ervaring op te doen in het buitenland. Via een zus die in Den Haag woont, vindt ze een baan als verpleegster in Rotterdam. Na een half jaar wil ze terug, naar haar grote liefde kapitein Rajesh Mudgal die ze verpleegd heeft. Maar dan krijgt ze het aanbod om in de operatiekamer te gaan werken. Het ziekenhuis betaalt haar opleiding, biedt haar een contract. 'Ze blijft nog één jaar' schrijft ze naar de kapitein en dan zal ze terugkomen met geld voor een eigen huis en eeuwig voor hem zorgen. Dat gebeurt niet want Theodoor van der Kwast vraagt haar ten huwelijk.
'Ik heb zo vaak nee gezegd, dat als elke nee een rijstkorel zou zijn heel India te eten zou hebben.' vertelt zijn moeder later. Maar ze had medelijden en zegt uiteindelijk toch ja. En zo begint voor Theodoor een turbulent leven. Hij is geen gewone vrouw getrouwd. Na zijn huwelijk heeft hij niets meer in te brengen. Mama Tandoori regelt en bepaalt alles wat er in en buitenshuis gebeurt. Vader studeerde voor arts en als hij eenmaal afgestudeerd is en werkt, verdient hij volgens moeder net zoveel als een kruier in Bombay. Het is nooit genoeg en dat zal hun hele leven zo blijven.
Een jaar na hun huwelijk wordt Ashirwad van der Kwast geboren. Mama Tandoori is stapelgek op het kind. De oudste zoon zal de trots van de familie worden, hij zal later dokter worden, een auto kopen, een beeldschone prinses trouwen en lang en gelukkig leven.
Helaas is Ashirwad geestelijk gehandicapt. Mama Tandoori zoekt overal de oorzaak in. Het ligt aan de buurvrouw, het ligt aan dit, het ligt aan dat. Ze sleept de jongen overal mee naar toe, Naar Lourdes, Jomanda enz. maar niets mag baten, toch zegt ze altijd dat Ashirwad later rijk zal zijn en zal studeren en, en, en. Triest natuurlijk maar Ernest van der Kwast vertelt het met het nodige mededogen maar ook met humor.
Na Ashirwad volgen nog twee zoons, Johan en Ernest, ondanks dat zij wel geestelijk gezond zijn, zullen zij ook niet aan de hoge eisen en verwachtingen van hun moeder voldoen.
Het grootste 'gebrek' van Mama Tandoori is, dat ze geen humor heeft. Niets wordt weggelachen, alles is even serieus, veel maakt haar kwaad en regelmatig vliegt haar pantoffel door de lucht of mept ze met de deegroller, maar dat gebrek aan humor maakt het verhaal zelf juist vaak komisch. Mama Tandoori leeft bij het motto 'Gratis is goed'. Aanbiedingen zijn haar lust en haar leven. Alles, alles, alles moet goedkoper gekocht worden, ze is een ster in afpingelen tot wanhoop van iedereen die maar iets te verkopen heeft. Zij vloekt en tiert en dreigt net zo lang tot ze haar zin krijgt. Zo komen ze aan hun mooie huizen maar ook aan een huis vol spullen die nooit gebruikt worden, of aan dozen kattenvoer, terwijl ze geen kat hebben, want ja... een aanbieding is een aanbieding, die kun je niet negeren...
Je wordt moe als je over haar onderhandelen leest, de vrouw stopt zo'n enorme hoeveelheid energie in het afdingen, als die tijd betaald zou moeten worden dan was ze nu multilmiljonair geweest.
Hilarisch is de reis naar Lourdes, Mama wringt zich in allerlei bochten om zo goedkoop mogelijk te kunnen reizen en dat lukt haar ook.... Daardoor komt ze wel in bizarre situaties terecht maar het uitsparen van geld geeft haar zo'n voldoening dat ze die rare toestanden voor lief neemt. Ontroerend zijn de momenten waarop Ernest ziet hoeveel verdriet de gesteldheid van haar zoon Ashirawad zijn moeder doet.
Vader is er wel maar hangt er een beetje bij, het is een lieve man die niet opgewassen is tegen zijn bijdehante, dominante vrouw.
Ernest van der Kwast vertelt in dit boek over zijn vader en moeder, over de verdere familie, de ooms en tantes die allemaal, zoals in elke familie, hun eigenaardigheden hebben. Over de oom die alles op alles zet om acteur te worden, de andere, bijzondere oom Herbie die een talent had om overal en altijd op de verkeerde tijd en op de verkeerde plaats te zijn. Hij vertelt over de tante die het evenbeeld van zijn moeder is maar erg eenzaam is, over de andere tante die de liefdevolle versie van zijn moeder is, en erg gelukkig is.
Voor het merendeel zijn de verhalen over de familie met met veel humor gebracht. Maar je vraagt je af of je Mama Tandoori zou willen kennen, of je met haar om zou willen gaan. Behalve haar liefde voor haar oudste zoon komt ze verder niet erg liefdevol of vriendelijk over. Toch zijn al haar daden niet bewust liefdeloos vermoed ik. Op het eind van het boek wordt er een tipje van de sluier opgelicht en komen de eigenaardigheden van Mama Tandoori in een ander daglicht te staan.
Je vraagt je af waarom dit boek geschreven is. Het lijkt alsof Ernest van der Kwast een hilarisch verhaal over zijn moeder vertelt maar in mijn ogen stelt hij zich ook kwetsbaar op. Een moeder die zo dominant is, een moeder die nauwelijks luistert, een moeder die 'instort' als haar zoon vertelt dat hij stopt met zijn studie en verder gaat als schrijver. Het gaat nooit om wat haar kinderen zélf willen, daar kijkt ze niet naar, het gaat alleen maar om wat zij wil. Niets is goed bij moeder, heeft Van der Kwast met dit boek zijn moeder willen laten zien hoe moeilijk ze is? Heeft hij een oorzaak voor haar manier van handelen willen vinden? Of heeft hij 'gewoon' een boek over zijn moeder willen schrijven omdat het zo'n markante vrouw is?
Het boek is niet te vergelijken met Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen dat in 2005 verscheen. Toch herken je weer de humor en de mooie stijl van Van der Kwast. Deze man schrijft op een bepaalde manier waardoor je geraakt wordt en steeds maar verder wilt lezen. Ik heb genoten van het boek en van Mama Tandoori, het is een vrouw die je niet snel zal vergeten!
'Een lieve maar onmogelijke vrouw' zegt Van der Kwast over zijn moeder in het programma De wereld draait door.
Mama Tandoori is een geromantiseerd verhaal volgens Ernest van der Kwast. Mama Tandoori zelf noemt het frictie...
Lees en oordeel zelf...
ISBN 9789038893204 | Paperback | 214 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | april 2010
© Dettie, 18 april 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Mama Tandoori
Is het juist daarom dat hij in plaats van die glansrijke carrière als econoom die zijn moeder voor hem wilde, een amusant boek heeft kunnen schrijven? ‘Je moet altijd naar je moeder luisteren.’ zegt hij, maar voegt de daad niet bij het woord en gaat zijn eigen weg.
In dit boek vertelt hij over zijn moeder, die als Indiaas meisje naar Nederland kwam en daar trouwde met een Nederlandse arts, die zijn leven wil wijden aan onderzoek naar prostaatkanker, maar daar niet echt toe komt vanwege zijn veeleisende vrouw. Wat hij ook doet, het is nooit genoeg. Hij krijgt regelmatig klappen met de deegroller, die ze overigens voor iedereen die iets doet wat haar niet zint, klaar heeft liggen. Ze is een slavendrijfster, een dominante ka, op het vrekkige af zuinig, en niemand durft haar tegen te spreken. Ook al bedoelt ze het goed - die indruk krijg je wel – ze slaat zo letterlijk de plank mis.
Haar huis staat vol met afgedankte en kapotte apparaten ‘waar ze in India nog blij mee zijn.’ Als er iemand naar India reist wordt hij overladen met spullen, en met de opdracht net zo overladen weer terug te komen. En als ze de wereld niet naar haar hand kan zetten, dan praat ze net zo lang tot ze zelf gelooft dat de toekomst vast nog veel goeds in petto heeft. En spreek haar niet tegen!
Haar oudste zoon Ashirwad bijvoorbeeld is geestelijk gehandicapt, maar ze blijft volhouden dat hij later nog zal gaan studeren en een groot arts zal worden.
Helaas, mama Tandoori kan nog zo graag willen en nog zo fluks met de deegroller klaarstaan, in haar zoons worden haar dromen niet waar. Niet een van hen krijgt de roemvolle carrière die ze voor hen weggelegd zag. En dus zet ze hen het huis uit, het contact wordt verbroken.
Het boek eindigt met een optimistische noot, die tegelijk neigt naar vals sentiment. Of is het valse hoop?
Het is geen chronologisch verhaal dat de schrijver biedt. Het zijn min of meer verhalen. En niet alleen over Mama Tandoori. De familie van der Kwast wordt eveneens onder de loep genomen. En ook die familie komt er niet goed van af.
Je kunt het slapstick noemen, maar de donkere kant overheerst.
ISBN 9789038893204 | Paperback | 214 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | april 2010
© Marjo, 06 oktober 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: