Emily Fridlund
Een geschiedenis van wolven
‘Doe Paul de groeten van me!’ zei ik, al mijn opgewektheid jegens Patra inzettend. Ik schoot met scherp: ‘Zeg maar dat ik hoop dat hij snel beter wordt!’
Werd haar glimlach even verstoord door een blik waaruit paniek sprak? Misschien heeft mijn geheugen dat er inmiddels van gemaakt.
‘Natuurlijk! Prima. Je krijgt alvast de groeten terug!
‘Maar toen ik me omdraaide en wilde vertrekken, hield Patra me tegen. Ze zette een paar onzekere passen in mijn richting, struikelde bijna over de veters. ‘Hé Linda – ze pakte me bij de elleboog - ‘er is nog iets anders.’
De ik-verteller is Madeline, Linda genoemd. Vijftien jaar oud, wonend ergens in Noord-Amerika tegen de grens met Alaska. (Minnesota?) Een ruig, onherbergzaam oord, veel bossen met wild, veel snoekbaarzen in het meer, en veel sneeuw in de winter.
Ooit woonden Linda’s ouders in een hippiecommune, maar die is uiteen gevallen. De vader verdient de kost met vissen en de moeder heeft het geloof gevonden. Zij doopt haar dochter:
‘Ik zou willen dat ik in die shit geloofde.‘ vertelde ze me.
‘Wat zou er nu moeten gebeuren?’ Ik huiverde.
‘Goeie vraag,’ zei ze. ‘Je bent een kom verse rijst, schatje. Ik ga met jou helemaal opnieuw beginnen.’
Linda is intelligent. Naast het gezin, met een welwillende moeder die nogal eens de plank mis slaat, en een hardwerkende zwijgzame vader, bestaat haar wereld uit naar school gaan. Er is geen contact met de moderne wereld zoals wij die kennen, bepaald door de media en waar communicatie een onlosmakelijk deel van je leven is. En door de thuissituatie is ze op school een buitenbeentje. Een prima setting voor een coming of ageroman.
Linda is pas vijftien, als ze te maken krijgt met Patra, en haar vierjarige zoontje Paul:
‘Nee, ze gaan me niet ontvoeren, het zijn een moeder met haar zoon, geen sekte, geen hippiecommune of iets anders geks. O, en zijn eigenlijk behoorlijk onschuldig. Ze hebben sturing en hulp nodig. Ze hebben iemand nodig die ze het nodige over het bos kan leren.‘
Die taak neemt Linda op zich. Terwijl Patra het boek van haar man redigeert, gaat zij met Paul op stap.
Het verhaal wordt geschreven vanuit Linda’s gezichtspunt en ook nog achteraf, op een moment dat ze veel meer weet dan in de tijd dat het verhaal speelt. Dat is lastig. Zeker voor een debutant. Emily Fridlund komt er mee weg.
Linda weet achteraf dat het gezin helemaal niet zo onschuldig was. Ze zag wel dat Leo, de vader, toen hij eenmaal terug was, een ongewenste invloed op de moeder had, maar wat wist ze van de wereld. Had ze iets kunnen doen? Hoe dan? Wat dan? Waren er momenten waar ze gebruik van had moeten maken? Achteraf is het makkelijk die momenten aan te wijzen, maar haar achtergrond als ex-communekind en de onschuld en naïviteit van een tiener zijn niet de juiste werktuigen om een situatie op te lossen die een oplossing vereist.
Als in een soort raamvertelling is er ook het verhaal van de leraar die haar favoriete vak, geschiedenis, doceert en die Linda een spreekbeurt laat houden over wolven.
’Maar de term alfa – in zwang als beschrijving voor dieren in gevangenschap – blijft misleidend. Het is mogelijk dat een alfadier die rol slechts kortstondige en om specifieke reden vervult.’
Deze zin spreekt ze twee maal uit in haar spreekbeurt, en heeft natuurlijk verband met de titel van het boek. En met het verhaal. Het is onderdeel van de schuldvraag. De schuldvraag ten aanzien van haar oppaskind, maar ook de schuldvraag ten opzichte van de geschiedenisleraar, die ontslagen wordt op beschuldiging van bezit van kinderporno.
Fridlunds manier van schrijven is tegelijk leidend en misleidend. Je verwacht drama - en die krijg je ook - maar tegelijk is er een ontroerend verhaal over een jong meisje en een nog jonger jongetje. De sfeer is zoals het weer: somber, nat, guur. Haar personages zijn ook niet echt vrolijk. Drama dus, van de bovenste plank, maar op een mooie ingetogen manier verteld.
Emily Fridlund is gepromoveerd in Literatuur en Creatief Schrijven aan de universiteit van Southern California. Ze doet momenteel een postdoctoraal onderzoek en geeft les aan Cornell University. Een geschiedenis van wolven is haar debuutroman.
ISBN 9789056725556 | Paperback | 320 pagina's | Uitgeverij Signatuur | januari 2017
Vertaald uit het Engels door Erik de Vries
© Marjo, 24 maart 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
