E.M. Delafield

Toon alleen recensies op Leestafel van E.M. Delafield in de categorie:
E.M. Delafield op internet:

 

Dagboek van een provincievrouw Dagboek van een provincievrouw


"7 november - Zet de bloembollen op pot. Net als ik hier middenin zit, komt Lady Boxe langs. Wat leuk je te zien, huichel ik, en vraag haar vast plaats te nemen terwijl ik het klusje afmaak."

Met deze zinnen begint het autobiografische dagboek van Edmée Elizabeth Monica de la Pasture ofwel E.M. Delafield (1890-1943) dat aanvankelijk als feuilleton verscheen in het feministische tijdschrift Time and Tide. Delafield had toen al een flink aantal romans op haar naam staan maar deze dagboekverhalen werden haar grootste succes en dat is niet zo verwonderlijk.  Het dagboek wordt namelijk de voorloper van de gevierde dagboeken van Helen Fielding over Bridget Jones genoemd. Toch is het dagboek van Delafield heel anders van toon en zeker niet zo gericht op gewicht, mannen etc. zoals het eerste boek over Bridget Jones (de andere delen heb ik niet gelezen).

De niet bij name genoemde schrijfster van het dagboek is namelijk een welgestelde getrouwde vrouw met twee jonge kinderen, Vicky en Robin. Robert, haar man, is nauwelijks in beeld. Hij mompelt wat, leest de krant, valt vaak al lezend in slaap en moppert regelmatig op het eten. Hij heeft wel wat weg van heer Gramschap, de man uit het boek Elizabeth en haar Duitse tuin, waarin in dit boek overigens ook naar verwezen wordt door de schrijfster, maar dan in een andere context.

Dochter Vicky woont thuis maar wordt opgevoed door de inwonende Franstalige Mademoiselle. Robin zit op kostschool in Bournemouth en komt alleen in de vakanties thuis. E.M. zoals ik de schrijfster voor het gemak maar even noem, heeft het voornamelijk druk met het bestieren van het huishouden waarbij de omgang met de bedienden vrij moeizaam verloopt. Ook haar financiële situatie baart nogal zorgen, haar 'huishoudgeld' blijkt ontoereikend, ze krijgt tenminste regelmatig brieven van de bank die melden dat ze rood staat. Dat weerhoudt haar overigens niet om gewoon door te gaan met het aanschaffen van kleding, hoedjes, schoenen, cadeautjes, boeken, tuinartikelen etc.. Je krijgt ook niet de indruk dat het stel écht op zwart zaad zit. Toch zijn ze wel erg blij met de erfenis van 300 pond van een oom waardoor ze, volgens eigen zeggen, iets ruimer kunnen ademhalen.

Verder houdt E.M. zich vooral bezig met lezen, leesclub, het schrijven van brieven en ontvangen van bezoek. Vooral de altijd onverwachte bezoeken van Lady B. zijn een crime. De hautaine dame heeft altijd wel iets op te merken waarop E.M. vervolgens een vrij cynisch of spits antwoord geeft, wat Lady B. ziet als de speciale humor van E.M.!
De vele bezoeken van de domineesvrouw zijn eveneens vrij komisch. Vooral als er iets in het dorp gebeurt, komt die vrouw namelijk onmiddellijk naar E.M. om het gebeurde even goed te bespreken. Het is net geen roddelen. E.M. noteert over die bezoeken steeds vrij droog dat de vrouw diverse keren aankondigt weer weg te gaan maar uiteindelijk pas uren later vertrekt, soms blijft ze gewoon mee-eten en vertrekt pas na het diner.
Een enkele keer geeft E.M. lezingen over de meest uiteenlopende onderwerpen en houdt ze fancy-fairs in haar tuin. De ene keer verloopt het goed de andere keer valt het zwaar tegen en ook hierover zijn de nuchtere constateringen vrij geestig.


De perikelen rond oude Mrs B. - niet te verwarren met Lady B. - en haar dochter Barbara lopen als een rode draad door het boek heen. Vooral als de aanbidder van Barbara en nicht Maud in beeld komen wordt het een grappig geheel.
Maar Rose, de wereldse, vrijgevochten hartsvriendin van E.M. neemt een van de belangrijkste plaatsen in het leven van E.M. in. Dankzij haar ontmoet E.M. interessante mensen en maakt ze zelfs een reis naar Italië, waar ze vervolgens weer met zeer boeiende personen kennismaakt.

Het hele boek heeft iets gezelligs. Het is geen hoogstaande literatuur, net zomin als Bridget Jones of het boek van Elizabeth von Arnim was.
Je hebt het gevoel een tijdje gelogeerd te hebben bij E.M. en die logeerpartij is goed bevallen ook al heb je de man van E.M. nauwelijks ontmoet en verstond je weinig wat Mademoiselle iedere keer uitriep omdat je het Frans niet zo goed beheerst, maar je bent wel lekker bijgepraat.
E.M. heeft niet het klunzige wat Bridget Jones had, daarvoor is zij te verfijnd, welopgevoed en beschaafd grootgebracht. Wel stelt ze zich soms vragen of maakt ze mentale notities als ze aan iets twijfelt. Maar voor het merendeel heeft ze niet die eeuwige zelftwijfel die Bridget Jones wel constant overviel. E.M. laat alles min of meer maar gebeuren en dat is ook haar grote aantrekkingskracht.


ISBN 9789492168139 | Paperback | 174 pagina's | Uitgeverij Karmijn | oktober 2016

© Dettie, 11 januari 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer: