Ellen Marie Wiseman
Wat ze achterliet
Er zijn meer mensen die denken te weten wat het beste is voor Clara Cartwright, enige dochter van een tirannieke vader en gevoelloze moeder. Zij hadden nooit veel aandacht voor hun dochter, maar na de dood van haar broer William, was dat nog erger geworden. Om leuke dingen te kunnen doen met vriendinnen moet ze liegen, en helaas beseft ze niet op tijd dat haar vriendje Bruno thuis voorstellen niet het beste was wat ze kon doen. Haar ouders zien hem niet eens staan en hebben de verloving met de zoon van een zakenpartner al geregeld. Als Clara, dan 18 jaar oud, zich daar tegen verzet, laat haar vader haar opnemen in een particuliere inrichting voor geesteszieken.
De Beurs stort in, haar vader verliest zijn geld en Clara wordt overgeplaatst naar een eenvoudige staatsinrichting. Nooit krijgt ze bezoek, ze moet van de dokter horen wat haar vader voor haar beslist. Maar ze is zwanger, van Bruno. Zowel haar vader als de dokter geloven haar niet. Willen haar niet geloven. ’Bruno bestaat niet.’
Hun conclusie is dat ze last moet hebben van wanen. En daar krijgt ze behandelingen voor. Haar kind wordt in de psychiatrische inrichting Willard State Asylum geboren en na enkele weken bij de moeder weggehaald.
Deze verhaallijn speelt in de jaren net voor de Tweede Wereldoorlog, in Amerika. Willard State en het beschreven bijbehorende terrein bestaat echt. Ook de behandelingen, zoals Clara en vele anderen die krijgen werden echt toegepast. De rest is fictie, zoals ook de tweede verhaallijn verzonnen is.
In onze tijd is de zeventienjarige Izzy na vele omzwervingen terecht gekomen bij het echtpaar Peg en Henry. Ze durft zich er niet veilig te voelen en gaat er van uit dat ze op haar achttiende, als ze immers officieel volwassen is, haar eigen weg zal moeten gaan zoeken. Izzy’s moeder heeft haar vader doodgeschoten, toen Izzy zeven jaar oud was. Haar moeder werd tot levenslang veroordeeld, en kon alleen maar brieven schrijven aan haar dochter. Izzy ging nooit op bezoek, en las ook de brieven niet. Zij was kwaad, voelde zich in de steek gelaten.
Peg en Henry werken in een museum en wonen niet al te ver van Willard. Zo komt het dat Peg toestemming krijgt om er rond te gaan neuzen. Met behulp van oude dossiers wil ze proberen het verhaal van het nu leegstaande Willard te achterhalen en de slachtoffers van een achterhaald systeem alsnog erkenning te geven. Izzy helpt mee, en stuit op het dossier van Clara. Met dagboek. Izzy beseft dat het verleden van Clara overeenkomsten vertoont: een jeugd die niet normaal verliep met ouders die geen kinderen verdienden. Als ze ontdekt dat er een kind geweest moet zijn, wil ze weten hoe het afgelopen is met moeder en kind. Ze krijgt daarbij de hulp van Ethan, een jongen die ze er aanvankelijk van verdenkt een grote pestkop te zijn.
Om en om worden de verhalen van Clara en Izzy verteld, tot ze in elkaar grijpen, hetgeen voor Izzy die intussen achttien geworden is, nogal wat gevolgen heeft.
Een meeslepend verhaal, waarbij de lezer soms makkelijk kan raden wat de volgende wending zal zijn, maar toch heel authentiek overkomt.
Ellen Marie Wiseman (Three Mile Bay, New York) besloot haar hart te volgen en met schrijven te beginnen. Haar droom kwam uit met het verschijnen van 'De pruimenboom', dat in Nederland lovend werd ontvangen.
Wat Ze Achterliet laat zien hoe het leven er in een psychiatrische inrichting van rond 1930 aan toe ging. Wiseman heeft, zo vertelt ze in haar nawoord, geput uit o.a. “The lives they left behind: Suitases from a State Hospital Attic'
ISBN 9789029725309 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Voorhoeve | augustus 2016
Vertaald uit het Engels door Roelof Posthuma
© Marjo, 20 februari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
