Elle Eggels
De achtste zuster
Christian is weggelopen toen hij zestien jaar oud was, hij kon de druk die zijn vader hem oplegde niet langer aan. Hem opvolgen in de houthandel, dat wilde hij niet. Christian wilde de muziek in, het theater. Hij voelde zich ook verraden door zijn moeder die niet in staat leek hem te helpen.
Emma, dochter van Martha, is meer opgevoed door haar tante Christina dan door haar eigen moeder. Maar Martha is toch haar moeder en ze voelt zich sterk aan haar verplicht, al is hun relatie haast liefdeloos.
Een eigen zoon, teruggevonden na zoveel jaar, blijkt toch sterker. Ze kiest voor Christian, gaat met hem mee naar Andalusië. Zeven maal heeft ze kerstmis gevierd zonder hem; nu ze weduwe is, mag ze voor zichzelf kiezen. Of Martha het er mee eens is of niet.
‘Mam, je hebt nooit je armen om me heen geslagen. Nog niet eens al die keren dat ik in het ziekenhuis lag toen ik klein was, of als ik weer thuis gebracht werd, Wanneer heb je me ooit laten weten, ooit laten zien, dat je blij was dat je mijn moeder was? Heb je je gegeneerd dat je mijn moeder moest worden?‘
Emma wil het anders, zij wil liefde geven en krijgen. In Spanje bloeit ze helemaal op, ze heeft het gevoel dat ze nu pas leeft. Het valt niet mee om de normen en waarden die ze mee gekregen heeft van zich af te schudden, maar het scheelt al veel dat ze haar moeder en tantes niet ziet. Het vrije leven, de lossere zeden, het gemak waarmee de Spanjaarden met het leven omgaan, ze valt er voor als een baksteen. Terug naar Nederland, dat dat bekrompen dorp in Limburg? Ze peinst er niet over.
Dan maakt ze kennis met Sydney, het meisje – de Barbie – die vastbesloten is de knappe Christian met zijn blauwe ogen aan de haak te slaan. Emma moet toezien hoe haar zoon er in mee gaat ‘Ik ben al 23, trouwen moet ik toch ooit’. Als er niets anders op zit dan zich er bij neer te leggen besluit ze Spaans te gaan leren in het land waar Christian zijn hart verloor aan de mariachimuziek: Mexico. De belevenissen in een vreemd land waar ze helemaal op zichzelf is aangewezen, helpen haar de toekomst uit te stippelen.
Maar dan komt er een telefoontje uit Limburg. De plicht roept. Kan Emma de kracht toch opbrengen voor zichzelf te kiezen? Kan ze haar moeder loslaten? Is ze in staat een nieuwe relatie aan te gaan, met de juiste man?
Net zoals het eerste boek leest ook dit verhaal als een trein. Helaas heeft die wat vertraging op het traject Mexico. Daar moet ruimte verleend worden aan een flinke hoeveelheid informatie over het land en de cultuur. Na het telefoontje uit Nederland komt de vaart er weer in.
Het is erg grappig als ze zichzelf verloochent tegenover een scenarioschrijver op het moment dat hij haar vertelt dat hij het boek Huis van de zeven zusters aan het bewerken is ’Dat boek heb ik nooit gelezen.’
Deze roman, met zijn vele beschrijvingen en het soms opdringerig optreden van de overledenen, heeft een Zuid-Amerikaans sfeertje. Het is ook een erg vol boek: ideeën, typeringen en observaties. Een mooi verhaal, over een vrouw die zich los moet maken van haar verleden, en daar hulp bij krijgt uit vreemde, maar ook vertrouwde hoek. Erg mooie omslag ook.
ISBN 9789044346213 | Paperback | 272 pagina's | The House of Books | juni 2015
© Marjo, 28 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
