Denis Henriquez
Het sterven van Rebecca Lopez Ikario
‘Het verleden is een leprozenkolonie waar je niet meer mocht komen. Daar woonden de doden, de mensen van wie je ooit had gehouden, maar die je niet meer mocht zien alsof ze jou met hun ziekte konden besmetten. Als nevelige gestalten kwamen de dierbare doden uit hun schuilhoeken vandaan.’
Het is een akelig bericht dat de 85-jarige Rebecca van haar dokter krijgt: ze heeft misschien nog een maand of drie, dan zal ze er niet meer zijn.
Met deze tijding begint het boek, dat Het sterven van Rebecca Lopez Ikario heet, terwijl het daarna toch meer over haar leven gaat. Maar het is waar: in de tijd dat het verhaal over haar leven wordt verteld nadert de dood langzaam.
Met haar twee zussen Josepha en Catarina woont Rebecca op Aruba. Zij is degene die voor hen drieën zorgt, ze heeft altijd gewerkt. Tijd voor een man was er niet. Maar ze hoefde ook niet zo nodig. Met mannen had ze niet zulke beste ervaringen en een kind was er al: Catarina namelijk heeft een misstap begaan. Ze werd ongehuwd zwanger en baarde een zoon, terwijl de vader niets van hen wilde weten. De jongen Esteban wordt door drie vrouwen opgevoed, en op elfjarige leeftijd naar Nederland gestuurd om te studeren. Helaas voor zijn drie moeders heeft hij zich daar gesetteld, al moet gezegd worden dat hij iedere zomer terugkeert naar het eiland. Dat kan niet van iedere Europaganger gezegd worden! Als Rebecca haar laatste dagen beleeft, is Catarina reeds overleden en is er van Josepha niet veel meer over, zij dementeert langzaam. Esteban doet zijn best, alle vrije dagen die hij krijgen kan besteedt hij in Aruba. Ook zijn vrouw komt af en toe.
Het leven op het eiland door de jaren heen ontvouwt zich langzaam. De flashbacks, de verhalen van vroeger zijn gelukkig in chronologische volgorde, maar ook wordt herhaaldelijk teruggegrepen op bepaalde gebeurtenissen en komen er nog meer details naar voren. Bij monde van Rebecca vertelt Henriquez liefdevol, eerlijk, zonder vergoelijking, over zijn eiland. Over een schijnbaar paradijselijk leven, waarin iedereen op elkaar let en de eer van de familie het hoogste in het vaandel staat. Over de rijkdom van het eiland, door de handel in goud en olie en later het toerisme. En hoe datzelfde toerisme het eiland te gronde richt. De komst van hotels, en door hoge hekken omgeven huizen van Europeanen, het drugstoerisme, de steeds groter wordende kloof tussen rijk en arm, het staat allemaal in het verhaal van Rebecca.
Henriquez heeft een mooie manier van schrijven. Het verhaal kabbelt traag voort, met veel details en beschrijvingen, die de sfeer van het leven op het eiland – denk ik – goed weergeven.
‘Je geboortegrond is een moeder. Verlies je die, dan verlies je je moeder. Op dat stukje aarde heb je je eerste stappen gezet, je eerste gedachten en gevoelens gehad, daar heb je je eerste stemmen gehoord, je eerste gezichten gezien. Daar heb je de smaak van je eerste water geproefde geur van je eerste licht, daar heeft het zonlicht voor het eerst je lichaam verwarmd, daar heeft het gegons van de wind voor het eerst je oren gevuld. Deze aarde drukte daarmee haar stempel op je ziel, deze aarde gaf je haar paspoort, het meest authentieke paspoort dat iemand kan hebben.’
Voorin het boek staat een stamboom, zodat je kan volgen wie wie is. Buiten deze personages komen er heel veel mensen in het verhaal voor, en iedereen heeft weer een eigen verhaal te vertellen. Zo zijn er vele zijwegen, maar steeds keert het verhaal terug naar de stervende vrouw, die maar moeilijk afscheid kan nemen van het leven. En naar het eiland, waar de schrijver duidelijk van houdt.
Denis Henriquez (Aruba 1945) is theoretisch fysicus en doceerde wiskunde en natuurkunde in Nederland en op Aruba. Hij publiceerde eerder de romans Zuidstraat (1992), Delft Blues (1995) en De zomer van Alejandro Bulos (1999), alle bij De Bezige Bij. Over een periode van vijftien jaar werkte hij met onderbrekingen aan de roman Het sterven van Rebecca Lopez Ikario.
ISBN 9789460683145 | Paperback | 432 pagina's | Uitgeverij Marmer | juni 2016
© Marjo, 19 februari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
