Daniel Kehlmann

Toon alleen recensies op Leestafel van Daniel Kehlmann in de categorie:
Daniel Kehlmann op internet:

 

Roem Roem


Dit boek bestaat uit verschillende verhalen, die onderling op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. Op die manier is het toch een volledige roman.
Eigenlijk valt het niet na te vertellen zonde teveel te verraden. Het is een boek dat je moet ondergaan, en een boek om te herlezen!
Een burgermannetje dat gebeld wordt door mensen die een beroemde acteur willen spreken. Diezelfde acteur die zijn identiteit kwijt raakt. Een beroemde schrijver die zegt zijn ideeën in bad te krijgen en die al diezelfde vragen van zijn fans kotsbeu is.
Een vrouw die aan de verkeerde kant van de Muur haar gezelschap kwijtraakt en niet meer (h)erkend wordt als wie zij is. Gruwelijk eigenlijk dit verhaal: haar ontbreekt op een gegeven moment iedere mogelijkheid tot communicatie! Ze spreekt de taal niet, heeft geen telefoon en geen identiteitspapieren. En dat achter het IJzeren Gordijn...
Een vrouw die naar Zwitserland reist om een einde aan haar leven te maken.
Alle verhalen hebben te maken met het thema: als ik voor anderen niet ben wie ik zelf denk dat ik ben, wie ben ik dan. En wat moet ik dan.
Een modern boek ook, waarin communicatie met allerlei moderne middelen een grote rol speelt.
Zo heb ik het tenminste bij een eerste lezing opgevat, maar ik denk zo dat een tweede lezing dat kan veranderen. Want ik had het gevoel dat de schrijver niet alleen een spelletje speelt met zijn personages maar ook met de lezer. Het is een boeiend boek, maar het leest niet makkelijk. Doet denken aan David Mitchell.

Het type tikte, gaapte, tikte, stopte. ‘Geef nog eens het IP!'. Ik: ‘Problemen?' Hij tikte, stopte, tikte en vroeg of het mogelijk was dat ik al twaalfduizenddriehonderdeenenveertig keer in het forum van het avondnieuws had gepost. ‘En?' Hij nog eens: ‘Twaalfduizenddriehonderdeenenveertig.' ‘Nou en?' Hij voor de derde keer. Leidde allemaal tot niets. Ik hing op. (..) Pas uren later kreeg ik in de smiezen dat ik een enorme stommiteit had begaan. Echte naam, echt adres, het IP: ik was volle bak visible!

Om haar aandacht af te leiden kijkt ze in de goudomrande spiegel aan de wand.
Zijn wij dat echt? Die hoedjes, krokodillentassen en raar geschminkte gezichten, die nuffige handbewegingen en belachelijke kleren? Hoe is dat gekomen?


ISBN 9789021435299 | Paperback | 194 pagina's | Querido | februari 2009

© Marjo, 12 november 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: