Claire King
Een regenboog in de nacht
Pea (5) en Margot (4) scharrelen die lange zomer maar wat rond. Hun vader heeft een ongeluk met de tractor gehad en moeder is na zijn dood zwaar depressief en niet aanspreekbaar. Een enkele keer komt maman wel het bed uit en soms kookt ze iets maar dat is een zeldzaamheid. Eigenlijk moeten de twee meisjes zelf maar aan hun kostje zien te komen, gelukkig komt de bakker elke dag twee stokbroden brengen... Het is bijna hartverscheurend om te lezen hoe de twee meiden voor hun eten zorgen, er bijna een spel van maken, en hoe ze hun hun dagen proberen te vullen terwijl alles in hen hunkert naar aandacht van maman.
Het is Margot die steeds de goede ideeën heeft en eigenlijk de wijste van de twee is. Zij bepaalt vaak wat de twee meiden die dag zullen doen. En dat is voornamelijk zelfbedachte spelletjes doen. In hun fantasie kan alles. De meeste tijd zijn ze buiten waar ze zo hun vaste punten hebben. Het web van de abrikozenspin, de braamstruiken, het riviertje met de stapstenen enz. Geliefd punt is de door de meisjes zo genoemde Windheuvel waar ze uitzicht hebben op de windmolens. Als alle wieken gelijk draaien dan is het een goede dag volgens Pea.
Op hun zwerftochten ontmoeten ze gelukkig de oude buurman Claude, die zich ontfermt over de meisjes. Hij zorgt ervoor dat ze toch niet helemaal aan hun lot overgelaten worden. De meisjes gaan graag naar hem toe. Ook Claude heeft een groot verdriet te dragen en stukje bij beetje komen we te weten wat hem overkomen is. Pea en Margot zijn altijd welkom bij hem en dat is fijn voor de meiden. Claude zorgt steeds voor kleine verrassingen. Claude luistert wél en neemt hun serieus. Claude behandelt ze tenminste niet als lastige kinderen die alleen maar in de weg lopen.
Pea is degene die een groot voorstellingsvermogen heeft, dat kan leuk zijn, maar ook lastig vooral 's nachts dan is ze bang en hoort ze in elk geluid een monster of een inbreker. Opnieuw is het Margot die haar dan gerust weet te stellen.
Pea is ook erg met haar moeder bezig. Ze wil zo graag dat haar moeder weer lacht, net als vroeger toen papa er nog was. Ze mist de knuffels en de kusjes. Ze probeert haar moeder steeds te verrassen, de ene keer met een lekker ontbijt de andere keer door het huis op te ruimen of de was te doen, want ook in huis gebeurt er niets. Ze plukt mooie bloemen voor maman maar alles is moeder teveel. Het is schrijnend om te lezen hoe onverschillig en nonchalant moeder omgaat met alles wat Pea zo liefdevol voor haar probeert te doen. Tegelijkertijd is Pea heel bang voor de komst van de baby, hoe moet dat dan, wordt dan alles wéér anders? Ze bedenkt dat het fijn zou zijn als Claude haar nieuwe papa zou worden...
Het is een prachtig verhaal over de onmacht van mensen om met hun verdriet om te gaan. De moeder trekt zich helemaal terug, Claude zet zijn verdriet om in hulp voor de meisjes, hoe moeilijk dat af en toe ook voor hem is. De meisjes zijn erg (soms te) vroegwijs in hun spraak en doen en laten en stellen de arme Claude vragen die erg gevoelig liggen. Toch probeert hij antwoord te geven, ook al kan hij dat niet altijd. Pea en Margot proberen ook de situatie maar te accepteren zoals hij is... Ze proberen te begrijpen waarom de volwassen zich zo gedragen, wij begrijpen dat maar zij niet...
Maar het mooiste is de sfeer in het boek. Het speelt zich af in één warme zomer op een heel klein stukje platteland in Zuid Frankrijk. Het verhaal wordt verteld vanuit Pea en in al haar kinderlijke maar wijze kijk op dingen openbaart ze ons wat er allemaal gaande is. Het zijn vooral de mooie beelden die de schrijfster oproept. We zien de moeder met haar dikke buik, moe, depressief, soms boos, heftig zwetend rondsjokken door het huis, of opgerold in bed liggen. We zien de twee meiden in al hun eenzaamheid door de velden sjouwen, elkaar hun zorgen en zorgjes delend, plannen makend, spelletjes verzinnend. We zien de lieve Claude die in al zijn onbeholpenheid de meiden probeert te helpen. Prachtig verwoord door de schrijfster, die op het eind ook nog eens voor een heel verrassende wending in het verhaal zorgt.
Kortom, het is een schitterend, schrijnend, hartverwarmend verhaal zonder valse sentimentaliteit.
ISBN 9789492086228 | Paperback | 302 pagina's | Uitgeverij Orlando | september 2015
Met informatie over de schrijfster en leesclubvragen achterin het boek | erg mooi vertaald door Anke ten Doeschate
© Dettie, 01 december 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
