Chrétien Breukers

Toon alleen recensies op Leestafel van Chrétien Breukers in de categorie:
Chrétien Breukers op internet:
 

Fresh Up Fresh Up


In een novelle dat net iets meer is dan een kort verhaal, moet je schrappen. Een goede schrijver kan dat. In deze novelle Fresh Up is op een goede manier geschrapt, er wordt gelukkig geen overbodige uitleg gegeven. En de lezer vult in...

Er is sprake van een man, vijftiger, schrijver van beroep, die alleen woont na een wat onfrisse scheiding, waarna hij ook zijn kinderen niet meer ziet. In zijn eentje zit hij te kniezen in een armoedig huurappartement waar de gordijnen van een van de vorige bewoners nog hangen: ‘paarse lappen’. Het ontbreekt hem aan het geld maar duidelijk ook aan de moed om iets aan zijn omgeving te veranderen.

Op een dag wordt hij wakker in die flat en ziet op de rand van zijn bed iemand zitten. Het is zijn opa, de man die hem meer dan zijn ouders opgevoed heeft. Later wisselden ze van rol, verzorgde hij de oude man. Dat was niet altijd prettig, maar de kleinzoon deed het met liefde.

‘Mijn opa rook heel lekker, naar pijptabak, vermengd met een lichaamsgeur die door het dagelijkse douchen van tegenwoordig is uitgestorven, een geur die was opgebouwd uit talgachtige mengels en zweet, niet altijd op tijd geluchte of gestoomde kleding en een aftershave die eerder goedkoop dan effectief was, Fresh Up of Old Spice. Een opalucht waar zelfs de koffie die hij ’s ochtends zette, en die hij op een waakvlam liet indikken, een rol speelde.‘


De schrijver en zijn opa hebben een gesprek, daar in de slaapkamer, waarbij opa de rol van het geweten vervult. Hij confronteert zijn kleinzoon met zijn daden, of ook met wat hij juist achterwege liet. De schrijver overdenkt het verleden van zijn opa – hetgeen hij er van weet – en trekt daar zijn les uit.

‘Maak keuzes. Ik las je boeken en ik merk dat je altijd de neiging hebt om een verhaal op te bouwen, waarna je het weer afbreekt, of laat verbrokkelen.’


Mooie novelle, waarin de oudere lezer misschien wel de eigen opa herkent, de man van de oude stempel. Zo niet, dan nog is hij heel herkenbaar als iemand in wiens ogen de hoofdpersoon zijn leven spiegelt. Je kan stellen dat het leven vroeger zo veel eenvoudiger was, dat doet de opa, maar of dat waar is? In sommige opzichten misschien. Voor de hoofdpersoon is het verhelderend. Lijkt het.

Boekje in de serie Nova Novella. Ik las eerder 'Lot', en wil meer van deze schrijver!

Chrétien Breukers (1965), dichter, blogger, essayist, prozaïst, vertaler en bloemlezer, bezocht de Philips van Horne Scholengemeenschap te Weert. Hij studeerde twee jaar Nederlands en Algemene Literatuurwetenschap te Nijmegen. Na het afbreken van zijn studie bleef hij in Nijmegen wonen. In 1994 verhuisde hij naar Amsterdam. In 2014 verscheen autobiografisch proza onder de titel Een zoon van Limburg en in 2015 de roman Lot.


ISBN 9789460682940 | Paperback | 96 pagina's | Uitgeverij Marmer | mei 2016

© Marjo, 16 juni 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: