Met gesloten ogen
Catherine Cookson

Bridget is gelukkig: over een paar weken gaat ze trouwen met Laurence, de jongen op wie ze haar hele leven al verliefd is geweest. Zij vindt het niet zo vreemd dat ze helemaal geen passie voelt, dat ze eigenlijk niet fijn vindt om hem te kussen, dat komt allemaal wel. Maar het maakt Laurence boos en hij zoekt zijn heil bij een andere vrouw. Als Bridget dat ontdekt zijn de rapen gaar. Ze moet zich niet zo druk maken, vindt haar tante Sarah, bij wie ze woont sinds haar ouders overleden zijn. Maar tante Sarah is de moeder van Laurence, bevooroordeeld dus. Tante wil heel graag dat er getrouwd wordt. Waarom ze dat zo graag wil, is een ontdekking die Bridget liever niet gedaan had. Maar eigenlijk maar beter ook: ze verbreekt de verloving, en maakt plannen om terug te gaan naar Londen, naar haar grootmoeder.
Dat is evenwel niet zo eenvoudig.

‘Het was alsof het leven haar een klap in het gezicht had gegeven en haar plotseling de ogen had geopend. Haar hoofd tolde, maar vanbuiten leek ze nog steeds de oude Bridget. Hoewel ze duidelijke taal tegen haar tante had gesproken, had ze het gedaan op de manier waarop de oude Bridget het zou hebben gedaan, ook al was ze die niet langer. Het was alsof ze een rol speelde, alsof haar tante, haar oom en Laurence een toneelgroep vormden waarbij ze zich had aangesloten. Vreemd genoeg leken zij nu alleen geen toneel meer te spelen, althans haar tante niet.’

Het jonge onschuldige meisje bestaat niet langer, Bridget wordt snel volwassen. Maar dit is wel een verhaal van Catherine Cookson en als de ene man verdwijnt uit het leven van een jonge vrouw zijn er vast en zeker anderen die staan te trappelen. Ook hier is dat het geval. Dat is de jongen Bruce, een buurjongen met wie ze vroeger veel optrok. En er is John, de dokter die ze ook al haar hele leven kent, en die nu toevallig (?) ook bij tante Sarah logeert.
Er zijn evenwel nog de nodige verwikkelingen voor ze weet wie de ware is.

Een heerlijk romantisch boek, waarin ook nog een moord gepleegd wordt. Lekker om mee te ontspannen, om even niet aan alle ellende in de wereld te denken. Ik vind het een vreemde titel, en de oorspronkelijke Engelse titel blijkt dan ook anders: ‘The blind years’. Die is veel beter. Waarom jaren hier ogen werden???

Catherine Cookson (1906,Tyne Dock) is een schuilnaam voor Catherine Ann McMullen. Ze groeide op bij haar grootouders Rose en John McMullen, die ze lange tijd beschouwde als haar biologische ouders. Ze had een zeer sterke band met haar grootmoeder. Het was een armoedig bestaan. In 1913 ontdekte ze dat haar aan alcohol verslaafde oudere zus in werkelijkheid haar biologische moeder was. Haar niet bepaald rustige leven vormde ontegenzeglijk de bron waaruit ze al haar verhalen putte. Ze stierf in 1998, op 91-jarige leeftijd.

ISBN 9789022566589 | Hardcover | 207 pagina's | Uitgeverij Boekerij | juni 2014
Vertaald uit het Engels door Hanneke van Soest

© Marjo, 20 augustus 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Met gesloten ogen
Catherine Cookson

Gevreten heb ik ze vroeger, de boeken van Catherine Cookson. De Tilly Trotter trilogie, Het geslacht Mallen, heerlijk wegzwijmelen bij de liefdesverhalen. En ook haar jeugdboeken zoals John Willie vond ik erg mooi. Maar, zoals dat gaat, je wordt ouder, ingehaald door de werkelijkheid ontgroei je de liefdesverhalen die bijna altijd eindigen bij een huwelijk, terwijl het feitelijk dan allemaal pas begint.
De boeken van Catherine Cookson raakten langzamerhand  uit beeld, nieuwe schrijvers en andere interesses kwamen er voor in de plaats.  En dan krijg je een berichtje dat er een boek van Catherine Cookson uit is dat nog nooit eerder vertaald is in het Nederlands. Of ik het wil lezen.
Daar kun je dan niet anders dan ja op zeggen, alleen al uit nostalgie, maar ook omdat ik toentertijd erg genoten heb van de verhalen van Cookson, zal ik ze nu nog zo mooi vinden?

In dit boek gaat het om een jong weesmeisje Bridget Gether dat door haar grootmoeder Hester Gether is grootgebracht nadat ze haar ouders verloor in de oorlog. Bridget is rijk en lief. Ze is niet beeldschoon maar heeft wel iets wat haar erg aantrekkelijk maakt. Ze is verloofd met Laurence Overmeer, haar jeugdliefde, de man die ze altijd heeft aanbeden. Bridget logeert veel in Balderstone House, bij haar tante Sarah, de moeder van Laurence.
Toch heeft Bridget gemengde gevoelens over haar aanstaande man. Hij kan snel kwaad worden en is dan niet erg vriendelijk, zelfs erg hatelijk en neerbuigend. Ze weet dan niet goed hoe ze moet reageren op hem en hoopt dat die buien in hun huwelijk wegblijven.

Er gaan geruchten dat Laurence een affaire heeft met een beeldschone getrouwde vrouw. Maar Bridget wil het niet geloven en blijft in haar eigen dromerige wereldje leven waar alleen maar ruimte is voor prettige dingen én haar grote liefhebberij schilderen, waar ze een natuurtalent in is.
Nog een paar weken en dan zal ze met Laurence trouwen. De bevriende Londense arts John houdt zijn hart vast, evenals Bruce de buurjongen, die Bridget erg graag mag. Deze laatste is het die het meisje ook waarschuwt dat de affaire van Laurence nog steeds niet over is.
Hij weet haar te overtuigen en Bridget blaast tot ontzetting van Laurence en zijn ouders het huwelijk af.
Wat volgt is een echt Catherine Cooksonverhaal, vol gebeurtenissen en verwikkelingen die je met nieuwsgierigheid volgt.

Het is geen literatuur maar ontstijgt zeker het damesromannetjes gehalte. Het verhaal gaat niet heel diep en zal ook niet blijven hangen maar het leest, net als vroeger, weer lekker weg. Het is zo'n boek om buiten in het zonnetje met een heerlijk glas koel vruchtensap binnen handbereik in één keer uit te lezen, echt een vakantieboek.

Catherine Cookson (1906 - 1998) begon pas te schrijven op haar vierenveertigste, maar groeide uit tot een van de meest gelezen en succesvolste schrijvers van romantische boeken ter wereld, met een oeuvre van meer dan honderd titels. Ze overleed enkele dagen voor haar tweeënnegentigste verjaardag.

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789022566589 | Hardcover | 207 pagina's | Uitgeverij Boekerij | juni 2014
Vertaald door Hanneke van Soest

© Dettie, 04 juli 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: