Beitske Bouwman

Toon alleen recensies op Leestafel van Beitske Bouwman in de categorie:
Beitske Bouwman op internet:

 

Portrettensoep Portrettensoep


Een Debuut, al heeft Bouwman al wel verhalen gepubliceerd.
Het is een origineel boek, dat moet gezegd worden. Echt duidelijk is het allemaal niet, het is zeker geen afgerond geheel, maar de sfeer blijft hangen, en het boek roept vragen op. Het zijn dromen, ideeën, herinneringen, e-mails, feiten, alles door elkaar zonder samenhang en toch duidelijk.

Het gaat over een vrouw, die alleen door haar vader opgevoed is. Ze zit vol verhalen over de lichamelijke spelletjes die ze met hem deed, paardje rijden, of in de lucht zwieren, steeds is hij de sterke vader. Hij is ook de bramenvader, de man die ieder jaar emmers vol bramen plukte, die waste in het bad -en het maakte hem niets uit als zij erbij zing zitten- en potten vol bramenjam maakte. Zelfs de afgekeurde rotte bramen gebruikte hij: ze werden paars bramenwater die een tijdlang in de tuin stonden en later bij de bramenstruik leeggegooid werden. Maar de vader werd stil en bedrukt als de dochter vroeg naar haar moeder. Wie was zij? Hoe zag ze eruit? Is ze dood? Hoe dan? Ze krijgt geen antwoord. De lezer dus ook niet.
Deze verhalen waarin ze kind is en gevaarlijke spelletjes speelt op de treinrails of vreemde vrouwen aanspreekt met de vraag of ze een moedervlek hebben (want haar moeder had er een op haar rug, dat heeft haar vader tenslotte wel verteld), worden afgewisseld door verhalen waarin ze volwassen is, en een beetje zinloos door haar leven dwaalt. Aanvankelijk brengt een anonieme mailer zin in haar bestaan. Zonder elkaar echt te kennen wisselend ze heel intieme brieven uit, maar iedere poging van haar kant om hem beter te leren kennen mislukt. Ook van hem zal ze nooit weten wie hij is..
En wie ze zelf is? Komt ze dat te weten?
Dat is het verhaal, maar het geeft absoluut de vorm en de sfeer van het boek niet weer. De hoofdstukken hebben titels als 'de rug', 'de benen', het hele lijf af. Lichaamsdelen spelen een grote rol. Lichaamsdelen en bramen...

"Lange benen. Witte benen. Zachte benen. Slanke benen. Ik zie ze rustig lopen op hoge hakken. Sierlijk zonder dat er ook maar een logge beweging aan zit te komen.
Benen om te koesteren. Benen om te hebben. Benen om te houden. Ik zie ze overal.
Vrouwenbenen."


Zo is de stijl: kort en krachtig, poëtisch vaak, soms kabbelend, vooral als ze zich aan zee bevindt.
Beitske Bouwman is genomineerd voor de Brabantse Letterenprijs, ze mag zeker op de shortlist!


ISBN 902145288X | Paperback | 126 pagina's | Querido | februari 2005

© Marjo, november 2006


Lees de reacties op het forum en/of reageer: