Baba Alabed
Hallo wereld
Een Syrisch meisje vertelt over de oorlog in haar land en pleit voor vrede
In juli 2012 begonnen de rebellen aan het offensief tegen de stad Aleppo. In de avond van 19 juli werden er schietpartijen gemeld tussen het Syrische leger en rebellen in verscheidene buurten van Aleppo. Ook in het stadscentrum waren er confrontaties tussen de rebellen en het regeringsleger. Door de gevechten kwam het leven in bepaalde wijken tot stilstand en kwam de stad ook zonder stroom te zitten.
Op 24 juli lanceerde het Vrije Syrische Leger een aanval op het stadscentrum, wat leidde tot gevechten in de oude stad van Aleppo, die op de Werelderfgoedlijst staat.
Drie jaar is Bana Alabed als de oorlog uitbreekt in de stad Aleppo. ‘Drie volmaakte jaren heb je gehad’, zegt haar moeder ‘Ik hoop dat je de herinneringen van voor de oorlog nooit kwijtraakt…zwemmen met papa in het zwembad; de gekke liedjes die Yasmin en jij altijd verzonnen; ons smeken om met je in het reuzenrad te gaan; de zoete geur van jasmijn die in de lucht hing in ons tuintje op het balkon.’
Dan begint de vernietiging van al dat moois: de Mukhābarāt, de geheime politie van Bashar-al-Assad, pakt de vader van Bana op. Hij is advocaat en dus verdacht. Gelukkig komt hij weer thuis - altijd onzeker als je opgepakt wordt - maar niet lang daarna beginnen de bommen te vallen op Aleppo. De stad raakt verdeeld in Oost en West met de zone er tussen in waar het Vrije Syrische Leger tegen het Regime vecht.
Het gezin waarin Bana opgroeit is een moderne familie, niet rijk, maar ook niet onbemiddeld. Mede daardoor kunnen ze zich wat langer staande houden terwijl de bommen om hen heen de stad vernietigen. Ze kunnen zonnepanelen installeren zodat ze hun telefoons kunnen opladen en water kunnen oppompen. Maar de kinderen kunnen niet meer naar school; ze kunnen niet buitenspelen; er verdwijnen familieleden. En dan valt ook op hun huis een bom.
Bana is zeven jaar, bang. Voor zichzelf, voor haar broertjes, voor haar ouders. Vooral al die onschuldige mensen die klem zitten tussen de strijdende legers die geen enkel ontzag hebben voor burgers.
‘Ik voelde altijd een brok in mijn keel wanneer ik eraan dacht dat we alle dingen die we fijn vonden niet meer konden doen. Ik haatte de oorlog.’
De opwelling om iets te twitteren over haar onmacht, als ze voor de tweede keer midden in een belegering zitten, en ze al drie maanden nergens heen kunnen, zonder voedsel, water en medicijnen, heeft grote gevolgen. Ineens beseft de wereld wat er gaande is. Dat er onschuldige burgers in de val zitten. Vrouwen en kinderen die geen kant op kunnen.
Bana Alabed is geboren in 2009 in Aleppo, Syrië. Tijdens het beleg van de stad in 2016 bericht ze met opmerkelijk inzicht over de dagelijkse verschrikkingen. Haar tweets werden een social media-sensatie. In december 2016 werden Bana en haar familie van Aleppo naar Turkije geëvacueerd. Bana heeft haar talent, haar aanleg voor taal, kunnen gebruiken om de wereld wakker te schudden. Met dit boekje, dat ze onder begeleiding van haar moeder die ook verklarende stukken schreef, gemaakt heeft, vertelt ze haar aangrijpende verhaal.
ISBN 9789044352764 | Paperback | 224 pagina's | The House of Books | november 2017
Vertaald uit het Engels door Marjet Schumacher
© Marjo, 01 januari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
