Arnon Grunberg
Tirza
Jorgen Hofmeester is de hoofdpersoon van dit boek, zijn dochter Tirza komt op de tweede plaats. Maar ze is onlosmakelijk in Hofmeesters leven verweven, zij is degene waar alles om draait. Al vanaf haar geboorte is hij gefixeerd op haar wezen, hij tilt haar op een voetstuk, sjouwt haar overal heen, en ze is overal de beste in...
Rechtlijnig en strikt doet hij wat hij moet doen zoals het volgens hem hoort, en dat verwacht hij ook van de ander. Maar hij zal er niet wakker van liggen als die ander zich niet aan de regels houdt. Weinig lijkt hem te raken. Teleurstellingen hebben hem tot nog toe niet doen twijfelen aan zijn manier van doen: Ibi, de oudste dochter, legt het aan met de huurder.
Tirza, zijn hoog-hoogbegaafde dochter krijgt anorexia en hij moet leren minder eisen aan haar te stellen.
Zijn vrouw verlaat hem voor een ander. Op een avond is ze vertrokken en tegen de verwachting in niet teruggekomen. Hofmeester haalt bij wijze van spreken zijn schouders op en gaat door. Nu heeft Tirza eindexamen gedaan, ze geeft een feest. Hij heeft alles tot in de puntjes geregeld. Er kan niets fout gaan...
Maar eigenlijk is het al fout: enkele weken voordien heeft zijn baas hem op non-actief gezet: hij krijgt salaris tot zijn pensioen, maar hoeft niet meer te komen, want wat hij deed had helemaal geen nut. Hij vertelt het tegen niemand, hij brengt de dagen door op Schiphol. Zijn spaarcenten, die hij in het buitenland veilig had gesteld zijn zomaar verdwenen, door 9/11, zegt de juffrouw achter de balie.
En dan, enkele dagen voor het feest is de echtgenote (zo wordt ze consequent genoemd) teruggekomen. Onaangekondigd stond ze voor de deur, en hij heeft haar binnengelaten, want wat doe je anders als je vrouw voor de deur staat? Haar aanwezigheid heeft hem al een beetje van zijn stuk gebracht, maar hij blijft stug doorgaan. De avond van het feest is daar, hij heeft sushi gemaakt, de drankjes staan klaar, alles is perfect. Maar waar blijven de gasten? En als die er dan eindelijk zijn, waar blijft Tirza die haar vriend zou halen? En wat voor een meisje is die Ester, een klasgenoot van Tirza, ze verstoort zijn gelijkmoedigheid...
Er komen steeds meer barstjes in Hofmeesters pantser, en als Tirza's vriend sprekend blijkt te lijken op Atta, een van de kapers, is dat bijna de laatste druppel. En hij dronk toch al te veel.
Eerder zei ik dat het boek totaal anders is dan 'de asielzoeker'. Maar de hoofdpersonen (Beck en Hofmeester) zijn toch wel erg gelijkgestemd: ook overtuigd van het juiste van hun doen en laten. En toch brokkelt alles om hen heen af, en hebben ze daar geen weerwoord op. Hofmeester en Beck, ze lijken allebei ondoorgrondelijk, emotieloos, wat hen overkomt, daar zijn ze zelf schuldig aan, maar ze lijken dat niet te zien. Je vindt hen niet aardig en toch krijg je medelijden met hen. Dat is de kracht van Grunberg.
Ook in dit boek zit zoveel meer dan ik bij een eerste lezing er uit kan halen. Maar ik kan denk ik het einde wel laten zitten bij een volgende lezing, dat viel een beetje tegen. Er was een moment dat ik het boek geschokt dichtsloeg, ik wilde niet verder lezen.
Dat was toen verteld werd wat zich in het huisje van Hofmeesters ouders afgespeeld had. Dit was zo anders, zo niet-Grunbergs...
ISBN 9038827261 | Paperback | 430 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | 2006
© Marjo, maart 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
