Arie Boomsma
Troost
Wij denken vaak dat troost met oplossen te maken heeft, maar troost heeft volgens Boomsma veel meer te maken met er zijn.
Boomsma schrijft in zijn boek soms schokkend eerlijk. Over de troost die hij vond bij een docent toen hij hoorde dat zijn broer was opgepakt voor een overval op een snackbar waarbij hij geweld had gebruikt. Over de troost die hij zocht en vond rondom zijn het verbreken van zijn relatie en over een goede vriend die na een ernstige ziekte overlijdt. Hij onderzoekt al schrijvend wat de dingen waren die hem in die periodes tot troost waren en waarom juist die dingen troosten, maar hij onderzoekt ook het onvermogen wat hij soms heeft om vrienden te troosten. Al schrijvend ontdekt hij dat het niet gaat om het invullen van het verdriet van een ander, of het zoeken naar oplossingen, of suggesties om de pijn te verzachten. Eerst moet de pijn en het verdriet gezien worden, erkend worden. Er moet naar gevraagd worden; waarom is dit zo moeilijk, waarom doet dit zo zeer, zodat degene die verdriet heeft de kans krijgt het te verwoorden voor zichzelf en het onder ogen te zien. En soms moet je bij troosten gewoon je mond houden en iemand even goed vasthouden.
Boomsma beschrijft behalve menselijke troost ook de kunst als bron van troost, in zijn geval vooral poëzie en opera, maar ook de natuur en zijn geloof in God zijn voor hem in moeilijke tijden een bron van troost. Het is een heel persoonlijk boekje geworden, wat je aanzet tot het denken over hoe jij troost en hoe je bent getroost in je leven. Met nog mooie filosofische citaten, gedachten en gedichten van oa Luuk Gruwez, Hanny Michaelis, Kierkegaard, Shakespeare en Prediker op de koop toe ook!
ISBN 9789059652361 | Paperback | 60 pagina's | Stichting CPNB | januari 2014
Essay ter gelegenheid van de maand van de spiritualiteit 2014
© Willeke, 17 januari 2014