Anton Valens

Toon alleen recensies op Leestafel van Anton Valens in de categorie:
Anton Valens op internet:

 

Het boek Ont Het boek Ont




‘Het was dinsdagavond kwart voor acht en een van de laatste dagen van oktober in het roemruchte stervensjaar van de gulden, dat schitterende, harde betaalmiddel met zijn waaier van kleurige biljetten als de staart van een paradijsvogel, dat met goedvinden van de kroon door de directeur van De Nederlandsche Bank verkwanseld werd door een grauwe eenheidsmunt waar er al zoveel van zijn en die de ‘euro’ wordt genoemd.’



Zo, we zijn binnen. Met een van de vele lange zinnen.
Isebrand Schut is net ontslagen als callcentermedewerker, en heeft alle tijd om te wennen aan de omschakeling. Hij wil de tijd graag vullen met een baan, maar hij heeft zijn studie biologie net niet afgemaakt, en het arbeidsbureau heeft niet veel te bieden. Hij klust wat bij zijn moeder. Later zal hij een baan vinden als ‘wcmeneer’.
Maar voorlopig is hij nog bezig met alles op een rijtje te zetten, beginnend met zijn fobie.  Je hebt allerlei soorten fobieën, eigenlijk kun je ze overal wel voor hebben. Isebrand heeft er een voor het openmaken van de post! En omdat hij er getuige van was dat hij daarin niet alleen stond, heeft hij een advertentie gezet. Zo is de zelfhulpgroep Man & Post ontstaan, waarvan de leden regelmatig bij elkaar komen om elkaars post open te maken. Isebrand heeft er nog meer van gemaakt: ze stellen zich ook doelen, en brengen iedere bijeenkomst verslag uit van de vorderingen.
Zoals te verwachten zijn de leden enigszins kneusjes: Jean-Luc heeft uit geldgebrek de aanleg van een wietplantage geaccepteerd en daar wil hij van af. Zijn schulden zijn torenhoog geworden.
Silvio is een potige B-verpleegkundige, die heel veel werkt om zijn droom te kunnen verwezenlijken: vj wil hij worden en het maken in de scene van Groningen. Als Isebrand het baantje heeft in de ‘metro’ van Groningen, ontmoet hij Ebel Forsma, voorvechter van het echte Groningen, en ook beducht voor het openen van zijn post.
En daar is een vriend van zijn moeder, Cornelis Meckering,  die op een dag bij Isebrand op de stoep staat, een zeer extroverte man die van aanpakken weet en al een flink fortuin vergaard heeft. Maar wel last heeft van de fobie. Meckering wil Hèt boek gaan schrijven, onder andere over het voorvoegsel ‘ont’, volgens Meckering een niet begrepen woordje.
Er ontstaat een ongelijke vriendschap tussen Cornelis en Isebrand, waarbij de laatste steeds het onderspit moet delven. Maar hij is onder de indruk, hij ziet het als een verrijking van zijn troosteloze bestaan, en laat zich meeslepen. Soms ook letterlijk.
In bijna 350 pagina’s kun je heel veel informatie kwijt, en dat doet Valens dus. Uitweidingen over taalspelling en – speling, verhandelingen over de problemen van de groepsleden en Isebrand zelf.
Een beetje romantiek, tenminste als we het voorbijkomen van ex-baas Manja zo beschouwen.

Veel romans hebben een spanningsboog waarbij als het ware geklommen wordt tot een hoogtepunt, verhalen met bergen en dalen. Dit boek is meer als het Groningse land: vlak. Af en toe een oneffenheid, dat wel, maar over het algemeen kun je toch wel stellen dat er niet echt een spanningsboog in zit. De climax is al passé, als het verhaal start.
Het is een jaar uit het leven van een werkeloze, bijna-bioloog, die nauwelijks gepusht wordt om zijn leven eens zelf in de hand te nemen. Het is ook een vrijwel emotieloos boek, hetgeen absoluut niet wil zeggen dat het saai is, want daar behoedt het talent de schrijver wel voor.
Anton Valens schrijft prachtig, en zelfs als je af en toe denkt ‘gebeurt er nog wat?’ dan ben je binnen de kortste keren weer geboeid aan het lezen. Er zit maatschappijkritiek in, het heeft humor, er is natuurlijk informatie over Groningen, en warempel: die Amerikaanse punker G.G. Allin bestaat nog ook.


ISBN 9789045704739 | Paperback | 349 pagina's | Uitgeverij Augustus | februari 2012

© Marjo, 14 mei 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: