Anthonie van de Wardt
Hoog water
Dit had gevolgen voor bepaalde dorpen, die ineens aan ‘de andere kant’ kwamen te liggen. En de uiterwaarden en polders stromen tot vandaag de dag bij heftige regenval onder water zodat boerderijen, soms ook dorpen geïsoleerd raken. In deze setting speelt het verhaal zich af.
Paul Schuitema neemt afscheid van zijn vrouw Hanna die zich in een psychiatrische inrichting bevindt. Ze is daar vrijwillig om in het reine te komen met haar verleden. Een dominante en liefdeloze moeder heeft haar zelfbeeld sterk negatief beïnvloed en ze heeft angstaanvallen.
Een vorm van schizofrenie, zegt de behandelend psychiater.
‘Steeds grotere stukken water bedekken het land. Hanna past dezelfde methode toe. Laat het water stijgen en bedekt haar ellende met dagelijkse gewoontes en bezigheden.’
Paul heeft eveneens een stukje onverwerkt verleden: toen hij op kamp was overleed zijn mongoloïde broer, met wie hij heel hecht was. Zijn ouders wilden zijn plezier niet bederven en riepen hem niet terug. Nu Hanna opgenomen is, gaat hij ter ere van zijn broer Joop een voettocht maken, naar Santiago de Compostela.
Hij vertrekt: rugzak op, en lopen maar, eerst richting Ravenstein om op het langeafstandspad naar Maastricht aan te sluiten. Maar het weer werkt niet mee. Het regent, en het blijft maar regenen. Hij loop stug door, je hebt een plan of je hebt er geen!
Over een onbeschutte dijk loopt hij langs de Maas als er een auto stopt naast hem. Een vrouw roept hem toe in te stappen, en als hij niet direct aanstalten maakt, trekt ze hem gewoon naar binnen. Dat is Ilse, een vrouw die weet wat ze wil en niet met zich laat sollen.
Het blijft regenen. Paul blijft bij Ilse, gaat zonder nadenken in op haar avances, en zwijgt over zijn ontdekking dat zij de (ex)-vrouw is van de behandelend geneesheer van Hanna. Hij wandelt met de hond, en denkt na over andere toevalligheden: zijn vader was betrokken bij de werkzaamheden aan de kanalisatie. Hij moet in deze streek geweest zijn. Een typische manier om erwtensoep te maken speelt hier een grappige rol.
Dan is er nog de dochter, de tienjarige Sarah, ze kunnen goed met elkaar overweg. Daar zit meer oud zeer: hij en Hanna hebben geen kinderen. Omdat het verhaal af en toe ook naar Hanna gaat, die eveneens een nieuw pad inslaat, lezen we iets over een abortus, waar evenwel het fijne niet van verteld wordt.
Langzaam verweven de verhaallijnen zich. Heden en verleden, Hanna en Paul, alles loopt door elkaar tot een onverwachte apotheose in de Efteling.
Hoe klein is de wereld soms. Natuurlijk zijn er ingrepen van de schrijver, dat weet je als lezer wel. maar het verhaal is overtuigend, de hoofdpersonen zijn gewone mensen, en reageren dus ook op een herkenbare manier. De staccato stijl en het feit dat het verhaal in de tegenwoordige tijd verteld wordt, accentueren dat normale. Er zijn geen grote dramatische scenes, maar wat je dan ‘klein leed’ noemt is vaak net zo ingrijpend. Je wil weten hoe het verder gaat met deze mensen, en je wil weten hoe het zit met het erwtensoepmysterie...
Anthonie van de Wardt (Santpoort, 1939) was en is grafisch ontwerper en copywriter, schilder en schrijver. Als schrijver debuteerde hij met korte verhalen in de literaire tijdschriften De Gids en Hollands Maandblad. Zijn roman Hoog Water verscheen in 2002 – dit boek moet dus een heruitgave zijn, al staat dat nergens vermeld.
ISBN 9789089547194 | Paperback | 183 pagina's | Uitgeverij Elikser | 2014
© Marjo, 05 januari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
