Ángela Becerra
De voorlaatste droom
De ouders van Soledad geven een geweldig feest, het grootste ooit gegeven, op het strand voor het hotel als het meisje veertien wordt. Het is op die avond dat de vonk overslaat en zij reddeloos verliefd worden. De piano, die na het feest op het strand blijft staan, gebruikt Joan om de hele nacht een serenade aan zijn geliefde te brengen. De muziek die altijd al in zijn binnenste leefde, komt plotsklaps in een stroom naar buiten.
Helaas is hun liefde door de enorme verschillen tussen de jongelui ten dode opgeschreven. Met list en bedrog weet haar vader de jongelui uit elkaar te halen én te houden. Zelfs als Joan na een moeilijke reis in Bogotá aankomt en voor het huis van zijn beminde staat, laat de vader hem oppakken en het land uit zetten.
Hun levens splitsen zich: zij trouwen beiden met een ander. Zij krijgt een dochter, hij een zoon, maar vergeten doen ze elkaar niet en echt gelukkig zijn ze nooit meer.
In 2005 ontmoeten de dochter van Soledad, Aurora Villamarí, en de zoon van Joan, André Dolgut, elkaar in Barcelona, als hun ouders samen levenloos aangetroffen worden. Het eenvoudige appartement van Joan Dolgut is versierd voor een bruiloft, de taart en de champagne staan al klaar, de bruidegom is gekleed in een wit jacquet, de bruid in een witte bruidsjurk met een tientallen meters lange sleep en op de oude platenspeler speelt de bruiloftmars. Toch hebben zij de gaskraan opengezet...
Na de begrafenis gaan de kinderen van het bruidspaar eerst ieder voor zich, daarna met zijn tweeën, op zoek naar het verhaal achter deze wonderlijke, gezamenlijke zelfmoord en ontrafelen het verleden van hun ouders en van hun liefde die duurde tot de dood, zelfs tot voorbij de dood. Aan de hand van foto’s, brieven, muziekstukken en kleine aandenkens, die ze aantreffen in de huizen van de twee oude mensen, achterhalen ze de geschiedenis van Soledad en Joan.
De stijl is erg wisselend: soms viert het Zuid-Amerikaanse magisch-realisme de boventoon, met name in het verhaal van Soledad en Joan, maar voor mij niet, zoals op de flap gesuggereerd wordt, op het niveau van een Marquez. Op andere plaatsen vervalt de stijl tot Bouquet-achtige clichés, vooral in bepaalde scènes die in het heden spelen. Soms lijkt het wel of de schrijfster op hol slaat in haar beschrijvingen, beeldspraak na beeldspraak na beeldspraak in dezelfde zin maakt het lezen soms wat vermoeiend.
De verhalen over het verleden en het heden lopen in afgepaste gedeelten door elkaar heen, iets dat op mij een meeslepend effect heeft. Nog even lezen hoe het nu verder gaat met...
Eén van de mooiste dingen in dit boek vind ik echter de manier waarop bepaalde zintuigen een soort leidmotief vormen: gehoor (muziek) en reuk (geuren) spelen een zeer belangrijke rol en worden prachtig beeldend beschreven.
Ondanks een aantal minpuntjes vind ik het boek al met al, hoewel geen must, zeker aangenaam en lezenswaardig.
ISBN 9058313999 | Paperback | 416 pagina's | Uitgeverij Sirene | november 2006
© Janna, december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
