Alexander van der Meer
De knapste man van Nederland
'Moeder heeft in het verleden meer dan eens een eind aan haar leven proberen te maken, zij het met weinig overtuiging. (..) Doel van die zelfmoordpogingen was dan ook niet zozeer om te sterven, als wel om de wereld aan haar lijden te herinneren en mij in één moeite door te laten weten hoe weinig het uitmaakte dat ik bestond. Meer kinderen had ze niet.’
Daar is meteen de relatie tussen moeder en zoon neergezet. ‘Moeder’ Fiedler had na de oorlog alleen nog haar tweelingbroer, Max. Diens zoon Harry mocht haar financiële zaken verzorgen. Niet haar zoon. Niet de zoon die als hoogleraar theoretische natuurkunde en kosmologie aan de universiteit verbonden is. Hij kan niet met geld omgaan, vindt ze, maar hij mag wel haar problemen met de elektriciteit in haar huis komen oplossen. ‘Daar heeft hij toch voor geleerd?’
Aan de andere kant is ze wel apetrots op het feit dat hij in een krantenartikel ‘de knapste man van Nederland’ genoemd wordt. ‘Hij is natuurkundige, net als mijn vader,’ zei ze. ‘Het verschil is dat Tobias altijd een belofte is gebleven.’
Is het omdat zijn moeder hem niet hoog inschat dat het inderdaad niet goed gaat met Tobias’carrière? Op het moment dat zijn moeder overlijdt, is hij een berooid man, met een stukgelopen carrière, en zonder relatie. Een mislukkeling. Maar er is meer aan de hand. Al snel wordt er gehint naar een geheim in de familie. Tobias lijkt die hints niet op te pakken terwijl de lezer dat wel doet. Door een psychiater op te voeren in het verhaal, die invoelende gesprekken voert met Tobias, wordt duidelijk gemaakt dat het een geheim is dat een onbewuste rol zou kunnen spelen. Zo wordt aan het verhaal een spanningselement toegevoegd. Maar die wordt niet erg geloofwaardig uitgewerkt.
Als Tobias zich ineens richt op de zoon van een vrouw die naast zijn moeder in de ziekenhuiskamer lag, is het alsof er een duvel uit een doosje springt. Het verhaal wordt abrupt verplaatst naar Biafra, een vergeten gebied in Nigeria. Het einde is ook ietwat bizar.
Het geheel is een onderhoudend allegaartje over een man die zijn leven niet in de hand kan nemen, maar het verhaal is net iets te rommelig om te beklijven.
Het is ook jammer dat bepaalde dingen zoals het onder de douche staan expliciet gemaakt moet worden in het boek. Het is wel verpakt in een dialoog, maar toch, het was voor de lezer al duidelijk genoeg. Die dialogen zijn wel sterk in deze roman: die zijn pittig en direct. En soms pagina’s lang.
‘Ach lieverd, je bent helemaal in de war. Hoe was de begrafenis?’
‘Die is overmorgen.’
‘Dat moet toch binnen vijf dagen?’
‘Het lijkt wel of de hele wereld dat weet behalve ik.’
‘Ruud heeft zoiets wel eens bij de hand gehad.’
‘Einstein heeft mijn vader trouwens gekend.’ Een aparte manier van neerzetten.
ISBN 9789045704326 | Paperback | 378 pagina's | Uitgeverij Augustus | juli 2010
© Marjo, 10 oktober 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
