Leeftocht
Adriaan van Dis

heeft in een zeer lijvig boek, over zijn hele leven - tot nu toe dan - geschreven. Veel ervan is eerder verschenen. Het zijn stukjes, overpeinzingen, complete columns, stukken van en over vroeger, al of niet bewerkt, en stukken van nu. Zijn jeugd in Bergen, die sterk getekend werd door het Indische verleden van zijn ouders, dat ook nog traumatisch was. Ouders geven altijd iets van die trauma's mee aan hun kinderen, en het blijkt wel dat de jongen van Dis zich een buitenbeentje voelde op school en in het dorp. Bovendien was hij enigszins dyslectisch, en al wist hij zich te handhaven door 'gewoon' alles van buiten te leren, ook dat maakte hem 'ánders'.
Er zijn stukken over zijn Grand Tour, over zijn liefde voor Zuid-Afrika en de ontdekking dat voor hem het Afrikaans zoveel duidelijker was dan het Nederlands. Maar ook de ontdekking dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn was.
Natuurlijk vertelt hij ook over Parijs, hoe hij er kwam en waarom hij bleef.

"Misschien houd ik wel het meest van Parijs omdat ik er nooit bij zal horen, hoe ik me ook aanpas. "


Hij zocht en vond er het isolement, hij kon/ kan er een buitenstaander zijn onder de buitenstaanders.
Ook vertelt hij over zijn televisieoptredens en zijn boeken, en daar kennen we hem toch het best van. Dat blijft ook zo na het lezen van dit boek. Ik beken dat ik niet alles gelezen heb, op een gegeven moment ben je verzadigd, maar ik heb niet het gevoel dat de schrijver zich wil laten doorgronden. Ook al herken je thema's en aanzetjes van zijn boeken, er blijft afstand. Zijn goed recht natuurlijk. Ik wil maar zeggen dat het hoewel het een overzicht van een leven is, het geen biografisch boek geworden is.
Een boek dat zich prima leent om nu en dan eens een stukje te lezen.

ISBN 9045700670 | Paperback | 519 pagina's | Uitgeverij Augustus

© Marjo, januari 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: