Veerle Segers
Prinses Pien, tovenaar Titus en dino Rino
illustraties: Mirèn van Alphen
Koning Theodoor Oscar Ludovicus de 23e is een beetje een mopperige man. Hij kan slecht tegen lawaai. Als zijn dochter Pien, op haar klompen en hard schreeuwend binnen komt hollen dan is hij ook erg boos.
'Prinses Penelope Marie-Louise Josefien!' brult koning Theodoor Oscar Ludovicus de 23e als prinses Pien de zaal binnen stormt, want zo luidt haar volledige naam. 'Hoe komt een prinses de troonzaal binnen? Gillend en rennend? Ik dacht het niet. Hoe dan wel?'
'Schrijdend, papa, 'antwoord Pien, terwijl ze beteuterd de vuile tippen van haar klompen bestudeert. Als hij haar naam voluit zegt, dan is hij heel boos. Anders noemt hij haar gewoon Pien, net als iedereen. had ze toch maar niet zo gehold! Ze weet dat papa daar niet tegen kan.
Ze moet opnieuw binnenkomen, schrijdend. Ze heeft gauw haar klompen uit gedaan want aan klompen heeft de koning ook een hekel. Ze schrijdt naar de troon en moet wachten tot ze mag praten van papa. Ze is wel geschrokken want papa zit in een rolstoel, hij heeft toch geen been gebroken? Maar nee, papa is aan het golfen. Hij wordt te dik. Maar... papa beweegt niet, de lakei beweegt! Hij moet achter het balletje aan én de koning vooruitduwen. Pien en haar moeder kunnen hun lachen niet meer inhouden. Gelukkig merkt de koning niet dat ze om hém lachen.
Eindelijk kan Pien haar grote nieuws vertellen maar nu is mama boos... op papa en ze loopt de troonzaal uit. Pien gaat ook maar gauw de zaal uit.
In de gang ziet ze dino Rino, hij is overal bang voor. Nu hoort hij weer ineens overal de koning! Maar Pien weet hem gerust te stellen, het is de Spiedeliet, een van de camera's die de koning heeft laten ophangen, want hij is heel nieuwsgierig en wil alles in de gaten houden en zich overal mee bemoeien.
Daarna loopt Pien door naar het atelier van Titus, de kleine tovenaar. Hij heeft eindelijk eens iets anders dan een boeket bloemen kunnen toveren en dát had ze aan de koning en koningin willen vertellen. Ze is supertrots op Titus!
Dit is het eerste verhaaltje van de vier verhalen in het boek. Ze gaan natuurlijk allemaal over Prinses Pien, Titus en dino Rino.
In het tweede verhaaltje heeft Pien de mazelen en de koning laat Titus bij haar spelen... domme koning want de volgende dag heeft Titus ook de mazelen, ze moeten bij elkaar blijven. Maar die arme Rino dan? Met wie moet hij nu spelen... ? Gelukkig heeft hij een heel slim plan.
In het derde verhaaltje verveelt Pien zich heel erg. De koningin bedenkt van alles maar Prinses Pien heeft nergens zin in, totdat...
En in het vierde verhaaltje komt er hoog bezoek en dat is de winnaar van het werelkampioenschap toveren. Titus is helemaal blij. Maar iedereen wacht en wacht maar alles wat er uit de bus stapt is een oud, grijs mannetje. De Grote Tovenaar laat zich niet zien... of toch wel?
Het zijn vlotte en humoristische verhalen. Dino Rino is overal bang voor en dat maakt het heel grappig. Bijv. als Pien zegt: 'Ik verveel me dood'. begint Rino te huilen... Pien gaat dood! En dat vindt hij vreselijk. Hij snapt steeds niet zo goed wat iedereen bedoelt en schrikt daardoor overal van.
De koning is door zijn domme gemopper ook leuk. En Pien, Titus en de koningin zijn gewoon gezellig.
Er staan fleurige gekleurde afbeeldingen in het boek, gemaakt door Mirèn van Alphen. De tekst is heel duidelijk afgedrukt waardoor het prettig leest.
De uitgeverij geeft als leeftijd 4 jaar aan. Voorlezen zal wellicht wel kunnen, maar zelf zou ik het toch voor iets oudere kinderen aanraden. Zelf lezen schat ik in, gezien de woorden van vier lettergrepen, vanaf een jaar of 7-8.
ISBN 9789044813425 | Hardcover | 77 pagina's | Clavis Uitgeverij | juli 2010
(Kinderjuryboek 2011)
© Dettie, 10 maart 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
