Roald Dahl
De tovervinger
"Als je het mij vraagt, is het helemaal verkeerd dat mannen en jongens dieren doodschieten, zomaar voor hun plezier. Iedere keer dat ik naar ze toe ging, probeerde ik ze aan hun verstand te brengen dat ze ermee op moesten houden, maar dan lachten ze me vierkant uit."
Het buurmeisje werd zelfs zo boos dat er rode vlekken voor haar ogen kwamen en ze met haar tovervinger zwaaide...
Diezelfde dag komen meneer Kreitjes en Flip en Willem weer thuis met 16 eenden die ze neergeschoten hebben. De vier heel grote eenden kregen ze maar niet te pakken en het gekke is, die eenden achtervolgden de drie mensen naar huis!
De volgende ochtend werd de familie Kreitjes wakker en ze hadden vleugels in plaats van armen en ze waren gekrompen! Meneer en mevrouw Kreitjes waren in paniek maar Flip en Willem vonden het wel leuk en vlogen zo het raam uit.
"Wat denk je, zouden wij dat ook kunnen, lieve man?
"Ik zie niet in waarom niet," zei meneer Kreitjes.
"Vooruit laten we het proberen.
Meneer Kreitjes begon flink met zijn vleugels te klapwieken, en hup, daar ging hij omhoog.
Toen deed mevrouw Kreitjes hetzelfde.
"Help!" riep ze toen ze voelde dat ze de lucht in ging. "Red mij!"
"Toe maar," zei meneer Kreitjes. "Niet bang zijn!"
En zo vlogen ze het raam uit, hoog de lucht in, en het duurde niet lang of ze hadden Flip en Willem ingehaald.
Toen ze naar beneden keken zagen ze de vier grote eenden hun huis bezetten... waar moesten ze nu slapen?
Meneer Kreitjes besloot een nest te bouwen, dat was nog best lastig als je geen handen hebt, ze moesten net als de vogels elk takje in hun mond meenemen.
"Probeer het eens," zei meneer Kreitjes. hij was heel trots op zijn werk.
"O, wat prachtig!" riep mevrouw Kreitjes terwijl ze in het nest ging zitten. "Ik heb het gevoel dat ik zo een ei zou kunnen leggen!"
Maar zo leuk is het natuurlijk niet in een nest te wonen als je gewend bent aan een lekker zacht bed en een lekker warm huis. En hoe komen ze aan eten? Ze kunnen niets pakken zonder handen...
De nacht in het nest is vreselijk en de volgende ochtend staan de grote eenden buiten, met geweren, ze gaan jagen... op de familie Kreitjes!
Roald Dahl is bekend om zijn humorvolle, soms griezelige, soms bizarre verhalen. Dit is ook weer een lekker gek verhaal zoals alleen hij het kan schrijven. Een verhaal vol fantasie en deze keer met een boodschap... jagen is écht niet leuk!
De zwart-wit afbeeldingen zijn zoals altijd van Quentin Blake, zijn naam staat voor leuke, grappige tekeningen. Deze keer zijn ze echter niet helemaal duidelijk, ik vraag me af of ze oorspronkelijk in kleur of groter waren maar dat kan ik nergens vinden. Nu zijn het pentekeningen die met grof zwart/grijs potlood zijn 'ingekleurd'. Maar de afbeeldingen blijven evengoed erg grappig, vooral als de familie Kreitjes een nest aan het bouwen is.
Een boek om vaak uit voor te lezen.
(Tien procent van de opbrengst van dit boek gaat naar diverse Roald-Dahl liefdadigheidsinstellingen.)
ISBN 9789026127960 | Hardcover | 64 pagina's | Uitgeverij De Fontein | februari 2010
Vertaald door Harriët Freezer | Leeftijd: 8+
© Dettie, 26 februari 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
